45:35
35
HARMONIA
EYANGELTCA.
36
fantem
saliisse.
Nec
eane
proprium
illi
sensum
tribuit
Lucas,
sed
magis
significat,
hanc
divinae
in
matre
ipsa
operationis
fuisse
partem,
quod
infans
exultavit
in
utero
eius.
Quod
dicit
spiritu
sancto
repletatn,
sensus
est,
spiritu
prophetico
praeter
consuetum
morem
repente
donatam
esse.
Neque
enim
prius
spiritus
donis
vacua
erat,
sed
tunc
longe
uberior
vis
et
insolita
apparuit.
42.
Benedicta
iu.
Videtur
in
pari
gradu
Mariam
et
Christum
locare,
quod
minime
consentaneum
foret.
Sed
ego
libenter
eorum
sententiam
admitto,
qui
in
secundo
membro
causam
reddi
putant.
Usitatum
enim
est,
copulam
sumi
vice
particulae
causalis.
Benedictam
ergo
cognatam
suam
praedicat
Elisabeth
propter
filii
benedictionem.
Etsi
autem
prima
non
fuit
Mariae
felicitas,
Christum
in
utero
gestare,
imo
ordine
posterior
est
ista
dignitas
quam
spiritu
Christi
renasci
in
novam
vitam,
merito
tamen
vocatur
benedicta,
quam
Deus
singulari
isto
honore
dignatus
est,
ut
filium
suum,
in
quo
spiritualiter
erat
regenita,
mundo
pareret.
Et
hodie
celebrari
nequit
allata
nobis
per
Christum
benedictio,
quin
simul
occurrat,
quam
honorifice
Mariam
ornaverit
Deus,
qui
unigeniti
filii
sui
matrem
esse
voluit.
43.
Unde
hoc
mihi.
Notanda
est
ista
moderatio,
quod
BHsabeth
eximias
in
Maria
gratias
Dei
reputans
iusto-
eam
honore
prosequitur:
neque
tamen
sublimius
quam
deceat
extollit
cum
Dei
iniuria.
Nam
(quae
ingenita
est
mundo
pravitas)
pauci
sunt,
qui
non
altero
ex
duobis
his
vitiis
laborent.
Quia
alii
sibi
ultra
modum
placentes,
ut
soli
emineant,
dona
Dei
maligne
spernunt
in
fratribus
suis,
alii
vero
homines
adeo
superstitiose
extollunt,
ut
idola
sibi
in
illis
fabricent.
Hinc
factum
est
ut,
Christo
velut
in
subsellium
redacto,
prima
sedes
Mariae
tribueretur.
Contra
Elisabeth
in
ea
celebranda
adeo
non
obscurat
Dei
gloriam,
ut
potius
ad
Deum
omnia
referat.
Interim
tamen,
quia
sibi
et
aliis
praelatam
agnoscit,
superiorem
gradum
illi
non
invidet,
plusque
sibi
quam
debeatur
concedi
modeste
praedicat.
Quod
Mariam
appellat
Domini
sui
matrem,
notatur
personae
unitas
in
duabus
Christi
naturis,
ac
si
dixisset,
eum,
qui
genitus
est
mortalis
homo
in
utero
Mariae,
simul
aeternum
esse
Deum.
Tenendum
enim
memoria
est,
non
loqui
ex
proprio
sensu
mulierculam,
sed
tantum
proferre
quae
spiritus
sanctus
dictavit.
Proprie
autem
convenit
hoc
nomen
filio
Dei
in
carne
manifestato,
cui
data
est
a
Patre
omnis
potestas,
et
qui
ordinatus
est
summus
coeli
et
terrae
princeps,
per
cuius
manum
Deus
omnia
gubernet.
Fidelium
tamen
maxime
Dominus
est,
qui
se
eius
imperio
sponte
et
placide
submittunt,
neque
enim
caput
est
nisi
corporis
sui.
Ideo
dicit
Paulus
1.
Cor.
8,
5,
Quamvis
multi
vocentur
domini
in
mundo,
nobis
tamen,
hoc
est,
fidei
|