41:35
35
PRAELECTIONES
36
quemadmodum
dixi,
continuus
tenor
honoris:
quia
non
tantum
rex
Darius
eum
extulit,
sed
Cyrus
etiam,
quum
audisset
eius
famam,
habuit
apud
se
inter
suos
proceres.
Et
satis
apparet,
ipsum
relicta
Babylone
alio
migrasse.
Quanquam
probabile
est,
non
diu
fuisse
apud
Medos.
Mortuus
enim
est
paulo
post
Darius
vel
Cyaxares,
et
quum
careret
haerede
masculo,
tota
potestas
transiit
ad
unum
Cyrum,
qui
et
nepos
eius
erat,
ex
sorore
scilicet,
deinde
etiam
gener,
quia
filiam
eius
acceperat
uxorem.
Non
dubium
est,
quin
hic
Daniel
commendet
favorem
Dei
et
beneficentiam
erga
se:
quia
fuit
hoc
non
vulgare
solatium
exsilii,
quod
apud
gentes
exteras
et
barbaras
obtinuit
summam
gratiam,
fuit
in
amplissimo
gradu
honoris,
ita
ut
omnes
ipsum
revererentur.
Deus
ergo
lenivit
tristitiam
exsilii
hoc
solatio.
Deinde
hic
non
se
ipsum
duntaxat
privatim
respicit
Daniel,
sed
finem
suae
dignitatis.
Nam
Deus
voluit
vulgari
et
celebrari
nomen
suum
per
omnes
illas
regiones,
ubi
spectabilis
erat
Daniel:
quia
nemo
poterat
in
eum
coniicere
oculos,
quin
occurreret
gloria
et
potentia
Dei
Israelis.
Hoc
ergo
Daniel
notare
voluit.
Interea
ex
altera
parte
minime
dubium
est,
quin
carere
patria
fuerit
ei
grave
et
acerbum:
non
ut
solet
esse
reliquis,
sed
quia
terra
Chanaan
erat
peculiaris
haereditas
populi
Dei.
Quum
ergo
illinc
abreptus
esset
Daniel,
et
longius
abduceretur,
nempe
in
Mediam,
et
postremo
in
Persiden,
ita
ut
nulla
esset
spes
reditus,
minime
dubium
est,
quin
assidue
gemuerit.
Neque
enim
tanti
erat
summus
splendor
apud
homines
profanos,
quin
praeferret
pignus
illud
gratiae
Dei
et
paternae
adoptionis,
nempe
terram
Chanaan.
Habuit
enim
haud
dubie
in
corde
suo
insculptum
quod
prius
a
Davide
scriptum
erat
(Psal.
84,
l
l
)
,
Malo
esse
in
atriis
Domini,
quam
inter
summam
opulentiam
improborum
:
deinde,
Malo
abiectus
esse
in
domo
Dei,
quam
in
tentoriis
impiorum
habitare.
Sic
edoctus
fuerat
Daniel.
Et
non
frustra
Ezechiel
(Cap.
14,
14)
eum
nominat
inter
tres
sanctissimos
qui
fuerunt
ab
exordio
mundi.
Hoc
fuit
maximum,
etiam
quum
esset
adhuc
adolescens
vel
etiam
in
media
aetate,
coniungi
cum
Iob
et
cum
Noah,
sic
ut
esset
tertius
in
sanctitate
rara
et
fere
incredibili.
Quum
ergo
talis
esset,
minime
dubitandum
est
quin
confectus
fuerit
gravissimo
moerore,
ubi
vidit
se
addictum
aeterno
exsilio,
neque
ullam
spem
residuam
esse
reditus,
ut
posset
Deum
in
templo
suo
colere,
et
offerre
sacrificia
cum
reliquis.
Sed
ne
tamen
ingratus
esset
Deo,
voluit
hic
testari
se
sensisse
non
vulgarem
eius
benevolentiam,
quod
quum
esset
exsul
et
extorris
a
patria,
quum
esset
etiam
tractus
contumeliose
inter
captivos,
quod
tamen
honorifice
tractatus
fuerit,
etiam
inter
Medos
et
Persas.
Hoc
igitur
simpliciter
voluit.
Nam
certum
est,
Cyrum
mortuo
Dario,
ut
nuper
dixi,
fuisse
successorem
|