[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:35  [CO  1.  35]  ulla  ratione  abutamur,  quin  ipsum  potius  pro  sua  sanctitate  super  omnia  magnificemus,  in  omni  re  tum  prospera,  tum  adversa  illi  gloriam  demus,  toto  animo [p. 58]  ipsum  requiramus,  omnium  quae  ab  eius  manu  nobis  eveniunt  gratias  ei  agentes.  In  summa,  ab  omni  eius  contumelia  et  blasphemia  nos  sollicite  contineamus,  ne  aliter  ipsum  nominemus,  aut  secus  de  eo  loquamur,  quam  sublimem  eius  maiestatem  decet;  ne  sacrum  illud  eius  nomen  in  alios  usus  conferamus,  quam  in  quos  ipse  conferri  voluit,  id  enim  foret  profanare  ac  polluere  (Levit.  20.  Deut.  18).  Ut  qui  illud  necromantiae,  incantationibus,  diris  devotionibus,  illicitis  exorcismis,  aliisque  impiis  superstitionibus  servire  faciunt.  Quod  autem  ad  sacramenta  aut  iuramenta  pertinet,  ne  in  ullo  sanctum  hoc  nomen  falso  invocemus,  neque  enim  gravius  inhonorari  potest  aeterna  veritas,  quam  si  mendacii  testis  citetur;  ne  ullum  denique,  etiam  verum  iuramentum  temere  usurpemus,  nisi  quod  Dei  gloria  aut  fratrum  usus  necessario  postulet.  Hac  enim  excepta  causa,  quodvis  iurisiurandi  genus  interdictum  est,  ut  nos  docent  verba  Christi,  qui  hoc  legis  caput  enarrans  vult  ut  omnis  sermo  noster  sit:  est,  est;  non,  non,  et  quod  ultra  sit,  a  maligno  esse  testatur  (Matth.  5).  Ubi  hoc  etiam  observandum  est,  prohiberi  unumquemque  ne  ullum  iuramentum  propria  ac  privata  temeritate  usurpet.  Id  vero  iuramentum,  quod  deferente  exigenteque  magistratu  praestamus,  huic  mandato  minime  adversatur, [p. 59]  cum  alio  in  loco  illis  potestatem  Deus  fecerit  deferendi,  cum  veritatis  testimonium  pro  iudicio  exigendum  est  (Exod.  22.  Hebr.  6).  Imo  publica  omnia,,  iuramenta  ab  hoc  interdicto  eximuntur,  qualia  sunt  quae  Paulus  usurpavit,  ad  dignitatem  Evangelii  asserendam  (Rom.  1  et  9).  Non  [OS  46]  enim  Apostoli  privati  sunt  homines  in  sua  functione,  sed  publici  Dei  ministri.  Qualia  etiam  vel  in  sanciendis  foederibus  usurpari  a  principibus  possunt,  vel  a  populo,  cum  in  nomen  principis  sui  iurat,  et  si  qua  sunt  alia,  quae  non  privata  cupiditate  fiant,  sed  publico  bono.  Primum  est  igitur,  ut  meminerimus  iuramentum  non  libidinis  aut  voluptatis  sed  necessitatis  causa  permissum.  Quemadmodum  vero  nomen  Dei  aliter  quam  dictum  est  appellare  non  licet,  ad  sermonis  nostri  confirmationem,  ita  quoties  usus  est,  illud  ipsum,  non  aliud  appellandum  est.  Refert  enim  eius  honoris  ac  gloriae,  ipsum  esse  et  haberi  unicum  testem  veritatis,  qui  unica  est  et  aeterna  veritas  (Deut.  6.  10.  Ies.  45  et  48).  Demum,  quo  efficacius  eximiam  nominis  sui  maiestatem  commendaret  Dominus,  huic  mandato  adiunxit:  Non  habiturum  se  innocentem,  qui  nomen  suum  in  vanum  usurpaverit.  Quibus  verbis,  peculiarem  quandam  ultionem  edicit  in  huius  mandati  praevaricatores.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci