49:349
349
CAPUT
III.
350
5.
Quis
ergo
Paulus.
Hic
incipit
tractare
quid
sentiendum
sit
de
ministris
et
in
quem
usum
sint
ordinati
a
Domino.
Se
autem
et
Apollo
nominat
potius
quam
alios
declinandae
invidiae
causa.
Quid
aliud
habent
ministri
omnes,
inquit,
nisi
ut
sua
praedicatione
vos
ad
fidem
adducant?
Hinc
colligit
Paulus,
non
esse
in
ullo
homine
gloriandum
:
non
enim
nisi
in
solo
Christo
gloriari
permittit
fides:
proinde
qui
homines
extollunt
ultra
modum,
vera
dignitate
ipsos
spoliant.
Hoc
enim
praecipuum
est
omnibus,
ut
sint
ministri
fidei:
hoc
est,
ut
Christo,
non
sibi,
acquirant
discipulos.
Tametsi
autem
videtur
hoc
modo
elevare
ministrorum
dignitatem,
non
tamen
eam
infra
suum
ordinem
deiicit.
Multum
enim
est
quod
dicit,
nos
eorum
ministerio
fidem
percipere.
Imo
praeclare
hic
commendatur
externae
doctrinae
efficacia
j
dum
organum
vocatur
spiritus
sancti:
et
pastores
non
vulgari
elogio
ornantur,
quum
Deus
illis
uti
ministris
dicitur
ad
incomparabilem
fidei
thesaurum
dispensandum.
Sicut
unicuique.
In
graecis
Pauli
verbis
particula
similitudinis
postponitur,
sed
est
inversus
ordo:
ergo
ut
dilucidior
esset
sensus,
malui,
sicut
unicuique,
quam
unicuique
sicut.
Caeterum
in
quibusdam
exemplaribus
deest
particula
xal,
ac
uno
contextu
habetur,
ministri
per
quos
credidistis,
sicut
unicuique,
ete.
Si
ita
legamus,
hoc
posterius
ad
explicationem
prioris
erit
additum:
ut
definiat
Paulus
quid
per
ministrum
significaverit.
Quasi
diceret:
ministri
sunt,
quorum
opera
Deus
utitur,
non
qui
propria
virtute
aliquid
valeant,
sed
quatenus
aguntur
eius
manu,
tanquam
instrumenta.
Lectio
tamen
quam
posui
(meo
iudicio)
verior
est:
eam
si
sequamur,
plenior
erit
sententia:
constabit
enim
duobus
membris,
hoc
modo:
primum
ministri
sunt,
qui
suam
operam
locarunt
Christo,
ut
in
eum
crederetis:
deinde
nihil
habent
proprium
quo
efferantur,
quum
nec
per
se
efficiant
quidquam,
nec
ulla
facultate
polleant,
nisi
ex
Dei
dono:
et
quisque
ad
suam1)
mensuram,
quae
indicat
quidquid
habent
singuli
aliunde
provenire:
deinde
quasi
mutuo
nexu
omnes
inter
se
colligat,
quandoquidem
alii
aliorum
indigent
subsidio.
6.
Ego
plantavi,
Apollos
rigavit.
Similitudine
clarius
explicat
quale
fuerit
ministerium
illud:
qua
appositissime
depingitur
verbi
natura
et
praedicationis
usus.
Ut
terra
fructum
ferat,
aratione
opus
est
et
satione,
ac
reliqua
cultura:
verum
omnibus
peractis
nihil
prodesset
agricolae
labor,
nisi
solis
influxu
ac
magis
etiam
mirifica
arcanaque
sua
virtute
Dominus
e
coelo
incrementum
daret.
Ergo
utcunque
non
sit
irrita
diligentia
agricolae,
nec
inutile
semen
quod
iacit,
sola
tamen
Dei
benedictione
prosperantur.
Quid
enim
admirabilius
quam
semen
*)
certam
|