20:349
S49
1564
IUL.
350
affectum,
veramque
et
seriam
benevolentiam,
et
observantem
caritatem,
suo
et
nostro
nomine
contestabitur.
Petimus
itaque,
ut
ad
hanc
epistolam,
quam
primum
ad
te
ab
illo
missa
fuerit,
per
eundem
primo
quoque
tempore
respondeas,
ad
illumque
Argentoratum,
ipse
ad
nos
mitti
curabit.
Iterum
atque
iterum
vale,
literarum
atque
pietatis
nostri
aevi
decus,
nosque
solita
tua
benevolentia,
ut
facis,
prosequere.
Datum
Brestae
6.
Iulii
anno
Domini
1564.
Mense
Septembri
1563.
Confessionis
ministrorum
in
synodo
Pinczoviensi
congregatarum
formula,
de
qua
supra
in
literis
mentio
est,
sic
habet
:7)
Postquam
Christus
dominus
et
magister
noster,
nos
crescere
de
die
in
diem
iubet,
donec
in
virum
perfectum
perveniamus,
et
huic
rei
verbum
suum
ex
omni
parte
purum
et
perfectum,
in
quo
solo
nos
acquiescere
vult,
nobis
destinavit,
sub
magisterio
eius
nos
proficere,
et
ex
tot
tantisque
labyrinthis
Antichristi,
quos
aliquot
centenis
annorum
struxit,
paulatim
a
domino
educi
nec
pudet
nec
poenitet
Quum
itaque
placuit
spiritui
sancto,
veritatis
duci,
clarificatorique
domini
nostri
Iesu
Christi,
non
potuimus
et
nos
parvuli
in
nomine
Iesu
ad
hanc
synodum
congregati
tanto
placito
resistere,
postquam
igne
eius
sacrosancto
incaluit
spiritus
noster,
quin
credamus,
solum
verum
Deum
patrem,
et
quem
pater
misit
Iesum
Christum,
et
hanc
cognitionem
esse
vitam
aeternam.
Tanta
lux
ubi
affulsit
animis
nostris,
tenebrae
rationis
humanae
discussae
sunt,
cesserunt
persuasorii
ex
philosophia
desumpti
sermones,
quibus
simplicitas
verbi
Dei
obscurabatur:
et
veri
Dei
cognitio,
quae
a
prophetis,
Christo
et
Apostolis
expresse
tradita
est,
plane
eripiebatur,
quum
Deus
essentia,
Deus
unus
trinus
et
aliis
nominibus
appellabatur,
unde
error
Sabellii,
quem
nos
aeque
ut
Arrii
blasphemiam
detestamur,
quae
somnia
rationis
humanae
ut
deliramenta
luce
verbi
Dei
discussimus,
discussaque
vi
spiritus
sancti
tanquam
perniciosa
abiecimus,
memores
illius
dicti:
Quicquid
non
est
ex
fide,
peccatum
est.
Ex
eisdem
tenebris
philosophiae
filium
Dei
Iesum
Christum,
verum
Deum
de
Deo,
eductum
reverenter
excipimus,
et
non
amplius
personam
de
persona
genitum,
sed
ipsissimum
filium
Dei
vivi
colimus,
maiestate
nulla
patris
imminutum,
verbum
aeternum
apud
aeternum
Deum,
quemadmodum
ex
oraculis
evangelii
7)
in
eod.
cod.
lig.
vi.
106,
fol
984
v
|