6:348
verbo
suo
refulgentem
intueamur.
Unde
illa
est
Pauli
precatio,
ut
Deus
illuminatos
mentis
oculos
Ephesiis
dare
velit,
quibus
percipiant,
quae
sit
spes
vocationis
suae,
et
cum
omnibus
sanctis
comprehendant,
quae
sit
longitudo,
latitudo,
et
profunditas
(Ephes.
1,
18).
Nec
mirum,
quum
alibi
spiritualis
sapientiae
altitudinem
in
cor
hominis
ascendere
neget
(1
Cor.
2,
14).
In
secunda
classe
promissiones
constituo,
quae
conditionem
habent
annexam,
si
fecerimus
quod
postulat
Deus
a
nobis.
Nam
illis
sic
adversum
nos
pugnant:
Quorsum
pendere
a
nobis
eorum
complementum
diceretur,
quae
Deus
promittit,
si
penes
nos
non
sit
facere
ut
impleantur?
Sic
autem
illic
respondeo:
quum
fidelibus
iuxta
ac
impiis
offerantur
promissiones,
suum
apud
utrosque
usum
habere.
Impios
enim
ita
convinci,
ut
sua
indignitate
privari
se
Dei
beneficiis
agnoscant,
quae
suis
cultoribus
praestare
solet:
ut
pii
rursum
ad
timorem
et
obedientiam
Dei,
ad
veram
cordis
puritatem
et
innocentiam,
proposita
illic
benedictione,
reddantur
alacriores:
sed
spiritu
rectitudinis
freti,
non
viribus
suis.
Proinde
talibus
promissis
ablegari
doceo
ad
quaerendam
Dei
gratiam,
qua
sola
pervenire
illuc
possunt,
quo
vocantur:
Pighius
in
libero
arbitrio
retineri
putat.
Quam
opinionem
ut
confirmet,
diversum
finem
a
Moyse
fuisse
designatum,
obtendit.
Sic
enim,
promulgata
lege,
loquitur:
Considera,
quod
hodie
proposuerim
in
conspectu
tuo
vitam
et
mortem,
ete
(Deut.
30,
15).
Quasi
non
clamet
ex
opposito
apostolus,
legem,
quae
in
vitam
per
se
cedere
debuerat,
naturae
nostrae
vitio
fuisse
nobis
in
exitium
conversam
(Rom.
7,
13).
Lex
quidem
iusti
officii
exactrix
est:
sed
nos
solvendo
[pag.
161]
minime
sumus.
Lex
inaestimabile
illud
vitae
aeternae
praemium
suis
cultoribus
repositum
esse
ostendit.
Sed
nemo
est,
qui
vel
serio
saltem
conatu
adspirare
illuc
propria
virtute
queat.
Quare
Paulus,
dum
illud
adducit,
qui
fecerit
haec,
vivet
in
illis,
continuo,
quasi
re
desperata,
confugere
ad
alterum
asylum
nos
docet:
ut
gratuito
et
sine
operibus
consequamur,
quod
Deus
loco
mercedis
illic
operibus
promittit
(Gal.
3,
13).
Sed
instat
Pighius,
quia
mox
subiiciat
Moyses:
ut
facias,
et
opere
compleas.
Nempe
ut
hoc
audito
officii
nostri
necessitatem
sciamus,
et
facto
virium
nostrarum
periculo,
infirmitatis,
vel
impotentiae
potius
nostrae
convicti
dicere
Deo
cogamur:
Da
quod
iubes,
et
iube
quod
velis.
Tertia
classis
iis
sententiis
constat,
ubi
Dominus
populo
israelitico
exprobrat,
per
eum
tantum
stetisse,
quominus
omni
bonorum
genere
frueretur.
Tales
enim
exprobrationes
in
eos
congruere
non
videntur,
quibus
ad
manum
sit
haec
responsio
:
Nobis
prosperitas
cordi
erat,
adversa
timebamus.
Quod
autem
illius
adipiscendae,
horum
fugiendorum
causa,
|