5:348
nari
nobis
petimus,
omnibus,
sine
ulla
exceptione,
hominibus
necessariam.
Et
debita
nuncupamus,
quod
eorum
poenam
Deo,
ceu
pretium,
debemus:
nec
satisfacere
ullo
modo
possemus,
[pag.
41]
nisi
hac
remissione
liberaremur,
quae
venia
est
gratuita
misericordiae
ipsius.
Eam
nobis
indulgeri
petimus,
ut
ipsi
debitoribus
nostris
remittimus:
hoc
est,
ut
iis
parcimus,
ac
veniam
condonamus,
a
quibus
ulla
in
re
laesi
sumus,
aut
forte1)
inique
tractati,
aut
dicto
contumeliose
accepti.
Quae
conditio
non
additur,
ac
si
nostra,
quam
aliis
facimus,
remissione,
Dei
remissionem
mereamur:
verum
signum
hoc
apponitur,
quo
confirmemur,
tam
certo
nobis
esse
a
Deo
peccatorum
remissionem,
quam
certo
conscii
sumus
aliis
eam
a
nobis
fieri:
si
tamen
animus
nobis
omni
odio,
livore,
vindicta
vacuus
purgatusque
est.
Contra
autem
e
numero
filiorum
Dei
expungantur,
qui
ad
ulciscendum
praecipites,
ad
remittendum
difficiles,
pertinaces
inimicitias
exercent,
ne
Deum
pro
patre
invocare
ausint,
et
indignationem,
quam
adversus
alios
fovent,
a
se
deprecari.
Sexta.
Ne
nos
inducas
in
tentationem^
sed
libera
nos
a
malo.
Qua
non
flagitamus,
ne2)
ullas
omnino
tentationes
sentiamus,
quibus
potius
excitari,
pungi,
vellicari
magnopere
nostra
ves
ert,
ne
nimium
resides
torpeamus:
qualiter
electos
suos
quotidie
tentat
Dominus,
eos
per
ignominiam,
paupertatem,
tribulationem,
et
alias
crucis
species
castigans
:
sed
haec
nostra
est
postulatio,
ut
una
cum
tentatione
faciat
eventum,
ne
ullis
tentationibus
vincamur
ac
obruamur:
sed
eius
virtute
firmi
ac
robusti,
contra
omnes
adversas
virtutes,
quibus
oppugnamur,
fortes
consistamus.
Deinde,
ut
in
eius
custodiam
ac
fidem
suscepti,
ac
spiritualibus
eius
gratiis
sanctificati,
[pag.
42]
eius
protectione
muniti,
supra
diabolum,
mortem,
inferorum
portas,
et
totum
diaboli
regnum
invicti
stemus,
quod
est
a
malo
liberari.
Observandum
autem,
quomodo
ad
caritatis
regulam
formatas
esse
nostras
orationes
velit
Dominus,
qui
nos
non
ad
petendum,
quod
nobis
expediat,
omissa
fratrum
ratione,
instituit:
sed
de
illorum
bono,
perinde
ac
de
nostro,
esse
sollicitos
iubet.
ORANDI
PERSEVERANTIA.
Hoc
demum0)
prospicere
convenit,
ne
certis
circumstantiis
Deum
alligare
velimus,
qualiter
et
hac
oratione
docemur,
nullam
illi
legem
praefigere,
aut
conditionem
imponere.
Nam
antequam
ullam
pro
nobis
pre-
1)
Sic
legitur
in
Catechismo
Quod
Institutio
habet:
facto,
omnino
praeferendum
videtur.
2)
Instit
p.
192
seq.
3)
Ibia.
p.
197
seqq.
|