[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


6:347  RESPONSIO  CONTRA  PIGHIUM  Est  autein  argumentum  a  contrariis:  quod  nullo  modo  staret,  si  alius  omnino  esset  legis  effectus.  Perinde  igitur  est  ac  si  diceret,  legem  aliud  nihil  ex  se  afferre  hominibus,  nisi  ut  suum  illis  peccatum  patefaciat.  Finge  nunc  hominem  [pag.  159]  aliquid  valere.propriis  viribus,  nonne  protinus  totum  illud  corruet?  Apertius  etiamnum  altero  loco:  ubi  legem  docet  supervenisse,  ut  abundaret  peccatum  (Rom.  5,  20):  quod  verum  non  esset,  si  ullae  ad  obediendum  vires  in  homine  subessent.  Proinde  qui  legis  usum  noverit,  minime  ex  illius  praeceptis  hominum  virtutem  aestimandam  cognoscet.  Bene  itaque  alicubi  Augustinus:  l)  Dicimus  lege  fieri,  ut  Deus  quid  fieri  velit  audiatur:  gratia  vero  fieri,  ut  legi  obediatur.  Lex  ergo  auditores  iustitiae  facit,  gratia  factores.  Alibi2)  etiam  expressius:  Iustitiam  Dei  non  in  praecepto  legis,  quo  timor  incutitur:  sed  in  adiutorio  gratiae  Christi,  ad  quam  solam  utiliter  legis  timor,  velut  paedagogus,  ducit,  constitutam  esse  qui  intelligit,  ipse  intelligit,  quare  sit  Christianus.  Quum  dico,  legem,  quid  agendum  sit,  praescribere,  ut  obediendi  virtutem  a  Domino  flagitemus,  recte,  inquit:  quandoquidem,  et  quod  sumus,  et  quod  vivimus,  a  Domino  esse  fatemur.  Atqui  alio  modo  sumus  et  movemur,  ut  homines:  alio,  ut  filii  Dei.  Communis  omnium  est  illa  gratia,  haec  electis  peculiariter  confertur,  illa  naturae  quodammodo  insita  est,  haec  praeter  naturam  homini  datur,  ut  quod  erat  esse  desinat,  et  esse  incipiat  quod  nondum  erat.  Deinde  in  meis  verbis  repugnantiae  speciem  quaerit.  Quis  gratiam,  inquit,  precabitur  sibi,  quam  nemo  desiderat,  antequam  habeat?  Equidem  spiritum  precationis  a  Deo  fateor  dari,  et  si  taceam,  Paulus  satis  demonstrat,  quum  fidem  orationis  matrem  esse  testatur  (Rom.  10,  14).  Verum  hoc  minime  interea  obstat,  quominus  externum  quoque  doctrinae  organum  instar  stimuli  adhibeat  Deus,  ut  quo  solet  modo  in  homine  opus  suum  peragat.  Hoc  si  caperet  Pighius,  litigandi  aliquando  finem  faceret.  Ad  haec,  collectionem  hanc  meam  reprehendit:  frustra  implendae  legis  facultatem  quaeri  in  hominis  natura,  quum  peculiare  sit  Dei  donum.  Non  enim,  inquit,  ideo  videre  non  est  nostrae  facultatis,  quia  solis  claritate  [pag.  160]  ad  videndum  indigemus.  Solenne  illud  suum  observat  Pighius:  decipitur  ineptis  similitudinibus,  quae  tantum  habent  diversitatis  a  re  praesenti,  quantum  coelum  a  terra  distat.  Non  enim  solis  vice  nobis  est  gratia,  in  quam  oculos  dirigamus,  si  libeat,  sed  oculos  etiam  mentis  nobis  dat  et  aperit,  ut  lucem  veritatis  in  1)  Lib.  3.  ad  Bonifacium.  2)  De  natura  et  gratia,  cap  1   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci