52:347
847
EPIST.
PAULI
AD
TIMOTHEUM
IL
348
tionem1)
vocat
aBialsimov,
quia
nunquam
eum
praetereat
quoties
precatur.
Quem
colo
a
progenitorem.
Hanc
testificationem
opposuit
notis
illis
calumniis,
quibus
eum
passim
Iudaei
gravabant,
quasi
desertor
esset
patriae
religionis
et
a
lege
Mosis
apostata.
Ex
adverso
testatur
se
Deum
colere
quem
a
maioribus
acceperat,
Deum
scilicet
Abrahae,
qui
se
patefecit
Iudaeis,
qui
legem
suam
tradidit
per
manum
Mosis:
non
autem
novitium
aliquem
Deum,
quem
sibi
ipse
nuper
fabricaverit.
Sed
hic
quaeri
pote&t,
quum
glorietur
Paulus
se
religionem
sequi
a
maioribus
proditam,
an
hoc
satis
firmum
sit
fundamentum.
Nam
inde
sequitur,
hunc
fore
speciosum
colorem
ad
excusandas
omnes
superstitiones:
et
crimen
fore
si
quis
a
maiorum
suorum
institutis,
qualiacunque
sint,
vel
minimum
discedat.
Responsio
facilis
est,
non
hic
constitui
certam
legem,
ut
quisquis
receptam
a
patribus
suis
religionem
sequitur,
is
rite
Deum
colere
censeatur:
et
rursum
qui
desciverit
a
consuetudine
maiorum,
crimen
inde
aliquod
sustineat.
Nam
circumstantia
haec
semper
observari
debet,
quod
Paulus
non
ab
idololatris
ducebat
originem,
sed
a
filiis
Abrahae
qui
verum
Deum
adorabant.
Scimus
autem
quid
pronuntiet
Christus
Iohannis
4,
22,
solos
scilicet
Iudaeos
tenere
veram
adorandi
rationem,
quum
fictitios
omnes
gentium
cultus
improbat.
Non
ergo
hic
Paulus
nuda
Patrum
autoritate
nititur,
nec
quoslibet
patres
in
medium
adducit,
sed
tollit
falsam
illam
opinionem,
qua
sciebat
se
iniuste
gravari,
quod
relicto
Deo
Israelis
alienum
sibi
Deum
adsciverit.
In
pura
conscientia.
Certum
est,
non
semper
puram
fuisse
Pauli
conscientiam
:
utpote
qui
fatetur
se
per
hypocrisin
fuisse
deceptum,
quum
sibi
concupiscendi
licentiam
indulgeret
(Rom.
7,
8).
Nam
quod
excusat
Chrysostomus
eius
Pharisaismum,
eo
quod
non
malitia,
sed
ignoratione
evangelium
oppugnabat:
id
non
satisfacit.
Neque
enim
vulgare
elogium
est
purae
conscientiae,
nec
potest
a
sincero
et
serio
Dei
timore
separari.
Itaque
ad
praesens
tempus
restringo,
hoc
modo,
quod
unum
cum
proavis
suis
et
eundem
Deum
colat:
sed
nunc
colat
sincero
cordis
affectu,
ex
quo
per
evangelium
erat
illuminatus.
Nam
eodem
pertinent
tot
contestationes
quibus
utitur
in
Actis
(24,
14):
Deservio
patrio
Deo,
credens
omnibus
quae
in
lege
sunt
ac
prophetis.
Item
(26,
6),
Et
nunc
de
spe
promissionis,
quae
ad
patres
nostros
facta
est,
iudicio
sto
subiectus,
ad
quam
duodecim
tribus
nostrae
devenire
sperant.
Item
(28,20),
Propter
spem
Israelis
vinctus
sum
hac
catena.
In
precibus
meis
die
et
noctu.
Hinc
apparet
quanta
illi
fuerit
precandi
assiduitas.
Nec
tamen
aliud
de
se
praedicat,
quam
quod
suis
omnibus
com-
*)
Memoriam.
|