8:346  garriat  nebulo,  Iacob  utero  adhuc  inclusum  sua  industria  electionis  honorem  sibi  peperisse,  et  sua  constantia  stetisse  in  eius  possessione  ad  extremum?  Tantundem  habet  rationis,  *)  quod  reiectionem,  de  qua  disputat  Paulus,  non  ad  singulas  personas,  sed  ad  totum  iudaici  populi  corpus  [pag.  173]  spectare  exponit:  quia  gens  illa  Christum  respuendo,  vitae  aeternae  haereditate  se  privavit.  Fateor  equidem,  hinc  ortam  fuisse  disputandi  causam.  Sed  inde  nemo  sanus  colliget,  quaestionem  illis  terminis  finiri,  quum  et  genus  Abrahae  ex  electis  pariter  et  reprobis  mixtum  esse  doceat  Paulus:  et  generaliter  pronunciet,  ex  genere  humano  partim  irae,  partim  misericordiae  vasa  ad  illustrandam  Dei  gloriam  proferri.  Quod  autem  primam  reprobationis  originem  in  eo  statuit,  quod  evangelio  increduli  fuerint  :  causam  hanc  a  Paulo  diserte  exprimi  non  infitior,  postquam  scilicet  prius  illud  membrum  de  abditis  Dei  iudiciis  absolvit.  Distincte  enim  duo  ab  eo  tractantur:  Quod  nunquam  ita  obstrictus  fuerit  Deus  uni  populo,  quin  libera  eius  electio  in  singulis  vel  cooptandis,  vel  abiiciendis,  regnaret:  deinde  quod  Iudaei  sua  ingratitudine  se  abdicaverint  ex  Dei  familia,  quum  proprii  essent  aeternae  vitae  haeredes.  Caeterum,  ne  quem  perturbet  varietas,  quasi  posterior  haec  reiectio  arcanum  Dei  consilium  labefactet,  mature  occurrit  Paulus,  dona  et  vocationem  Dei  j)oenitentia  carere:  ac  proinde  reliquias  secundum  gratuitam  electionem  servari  (Rom.  l  l  ,  29).  Quibus  verbis  stabilem  et  fixam  manere,  quae  in  abdito  Dei  consilio  fundata  est,  electionem  significat.  Foedior  etiam  nebulonis  impudentia  in  eo  se  profert,  quod  Esau  ante  [pag.  174]  reprobatum  fuisse  negat,  quam  primogenita  sua  vendidit.  Verbum  certe  apostoli  (Hebr.  12,  17)  agnosco,  quod  quum  se  haereditate  privasset,  reprobatus  est.  Sed  an  superius  illud  iudicium  abolet  quam  tunc  passus  est  repulsa?2)  Certe  non  magis  quam  fides  et  obedientia  Iacob  gratuitam  Dei  adoptionem  evertit.  Quod  initio  praefatus  sum,  nunc  iterum  repeto  :  nemini  improbari  posse  quam  exposui  doctrinam,  nisi  qui  supra  Dei  spiritum  sapere  sibi  videbitur.  Nunc3)  enim  eo  fastidii  perveniet  hominum  morositas,  ut  quod  e  scriptura  sumptum  esse  constat  placide  libenterque  amplecti  non  sustineant,  quin  1)  C'est  une  mesme  impudence  a  luy.  2)  Mais  l'Apostre  entend  ce  qu'il  exprime,  que  sa  reiection  a  este  lors  toute  patente.  Ce  n'est  donc  pas  a  dire  que  Dieu  n'eust  ia  iuge  de  luy  au  paravant.  Qu'ainsi  soit,  nous  voyons  a  l'opposite  que  la  foy  et  obeissance  de  Iacob  n'a  pas  merite  qu'il  fust  adopte  de  Dieu.  3)  Sic  legitur  in  omnibus  editionibus  latinis.  Gallus  tamen  vertit:  iamais,  quod  omnino  ratiocinationi  autoris  consentaneum  est,  ideoque  in  archetypo  quoque  restituendum,  In  ipso  nostro  editionis  principis  exemplari  aliquis  calamo  eorr  emi:  Nunquam.