6:346
organon
illud
suum
reddit
efficax,
ut
tale
desiderium
accendat.
Quanquam
momenta
aut
articulos
agendi
Deo
praescribere,
nostrum
non
est.
Tantum
retineamus
illam,
quam
describit
Paulus,
arcanae
spiritus
operationis
cum
externa
hominis
praedicatione
colligationem,
et
erimus
omni
difficultate
expediti.
Quoniam
autem
nonnulla
scripturae
testimonia,
quae
parum
in
speciem
videntur
cum
doctrina
nostra
congruere,
in
nos
torquent
adversarii,
in
mea
Institutione
ostendo,
qualiter
falso
et
perperam
in
alienum
sensum
sic
torqueantur;
atque
ut
in
compendium
redigam,
in
certos
ordines
distribuo,
quorum
primus
est
de
praeceptis.
Aut
illudit,
inquiunt,
nobis
Deus
praecipiendo,
aut
nonnisi
quae
sunt
in
potestate
nostra,
a
nobis
requirit.
Hic
respondeo,
nihil
intelligere
eos,
qui
hominis
vires
praeceptis
metiuntur.
Pighius
ad
illud
tritum
suum
[pag.
158]
axioma
redit,
non
esse
impossibilem
legis
observationem:
quod
eo
maiore
animo
pronunciat,
quia
nunquam
de
legis
observatione
serio
cogitavit.
Tales
enim
hodie
fere
sunt
magnanimi
isti
gigantes,
qui
de
legis
facilitate,
de
operum
meritis,
de
perfectione
philosophantur:
alto
l)
enim
spiritu
despumant,
legem
observatu
possibilem
esse,
cuius
nullam
omnino
partem,
vel
minimo
digito,
unquam
attigerunt.
At
si
semel
vel
levi
apprehensione
conciperent,
quid
sit
illud
:
Dilige
Dominum
Deum
tuum
ex
toto
corde,
ex
tota
mente,
ex
totis
viribus
tuis,
agnoscerent
profecto,
quam
procul
ab
eius
complemento
distare
hominem
necesse
sit,
quamdiu
corpore
hoc
mortali
circumdatur.
Sed
nos
in
alia
etiamnum
quaestione
versamur.
Non
enim
implendae
modo,
sed
etiam
inchoandae
legi
imparem
dicimus
esse
hominem:
nec
perfectam
modo
et
exactam
iustitiae
plenitudinem,
sed
infimam
quoque
et
facillimam
partem
illius
facultatibus
superiorem
esse
dicimus,
quas
adeo
in
sublime.
Pighius
evehit.
An
autem
verum
illud
sit
necne,
nolo
ut
quispiam
ex
me
discat:
sed
consulat
unusquisque
fidelium
vivam
fidei
experientiam,
tum
certius
rei
quam
verbis
assentietur.
Iam
quae
ad
huius
sententiae
confirmationem
clarissima
Pauli
testimonia
allego,
rite
se
diluisse
putat,
quum
huc
non
pertinere
pronunciavit.
An
quia
per
legem,
inquit,
cognitio
peccati,
ideo
impossibilis
est
legis
observatio?
Ego
vero
non
id
modo,
sed
serium
quoque
observandi
studium
impossibile
esse,
inde
colligo:
sicut
loci
contextus
necessario
postulat.
Nam
illa
quaestione
in
medium
posita,
possitne
obtineri
iustitia
per
legem,
ut
hoc
impossibile
esse
convincat,
hac
tantum
ratione
utitur:
per
legem
cognitio
peccati
(Rom.
3,
20).
1)
Sic
sola
princeps,
adstipulante
Gallo
qui
vertit:
Car
ils
entonnent
gros
et
a
plein
gosier.
Ex
Gallasii
exemplari
fluxit
recentiorum
lectio:
alio.
|