8:345  345  PRAEDESTINATIONE.  346  Christus  negat.  Non  de  omnibus  loquor,  inquit,  ego  scio  quos  elegerim  (Ioann.  13,  18).  Quod  si  audiatur  fanaticus  iste,  potior  erit  Herodis  conditio,  quam  Davidis:  et  electionis  honore  sanctos  prophetas  impii  scribae  praecedent:  dicet1)  non  esse  ex  numero  fidelium.  Atqui,  passim  clamitat,  generaliter  in  saeculum  competere  electionis  gratiam.  Vult  se  fideiussore  credi,  nunquam  aliter  Paulum  de  praedestinatione  loquutum  esse.  Quid?2)  An  omnes  suae  aetatis  homines  complectitur,  quum  iustificari  dicit,  quos  Deus  praedestinavit  (Rom.  8,  29)?  Annon  potius  a  communi  ordine  segregat,  qui  secundum  propositum  vocati  sunt?  Item,  quum  alibi  dicit:  Quae  stulta  sunt,  elegit  Deus,  ut  sapientiam  mundi  confundat  (1.  Cor.  1,  27):  an  ad  totam  aetatem  extendet,  in  qua  manifestum  discrimen  statuitur?  Quoniam  tamen  se  adhuc  impeditum  teneri  sentit,  aliud  asylum  captat  :3)  Quod  non  vocentur  electi,  quos  Deus  aliis  praetulerit:  sed  qui  in  communi  electione  et  gratia  perseverant.  Ac  si  diceret,  eos  demum  censeri  electos,  qui  se  fidei  constantia  ab  hominum  vulgo  separant.  Locum  Pauli  adducit:  Testificor  coram  Deo  et  electis  angelis  (1.  Tim.  5,  21).  Quasi  vero  illi  concessum  sit  quod  postulat:  quia  cum  apostatis  non  desciverint,  electionis  gratiam  esse  promoritos.  At  si  quis  ex  adverso  as*  ser  at,  quia  electi  erant,  perstitisse,  [pag.  172]  quanto  probabilius  hoc  erit?  Ne  sit  pugna  de  verbo.  Quum  praedicit  Christus,  tantas  fore  Satanae  fallacias,  ut  electi  quoque,  si  fieri  posset,  in  errorem  inducantur  (Matth.  24,  24):  significat  fieri  nullo  modo  posse,  ut  electos  vi  sua  abripiat  Satan.  Nunc  qua  virtute  tutos  esse  dicemus?  Staturos  proprio  robore  Georgius  somniat.  Longe  aliter  Christus:  Nemo  rapiet  e  manu  mea  quas  suscepi  custodiendas  oves.  Pater  enim,  qui  dedit  mihi,  maior  omnibus  est:  nec  poterit  quisquam  eas  rapere  e  manu  patris  (Ioann.  10,  29).  Ita  Paulus  fideles  minime  in  propriam  constantiam  recumbere  iubet,  sed  fidelem  esse  Deum  admonet,  qui  ipsos  vocavit:  qui  idem  efficiet  (L  Thess.  5,  24).  Suae  quemque  electionis  autorem  et  arbitrum  facit  Georgius:  at  Christus  suos  esse  testatur,  quos  e  mundo  ipse  elegit  (Ioann.  15,  19).  In  quam  sententiam  clamat  Paulus  :  Secundum  propositum  vocatis  omnia  cooperari  in  bonum  (Rom.  8,  28).  Et  de  infante  nondum  nato:  Ut  secundum  electionem  propositum  Dei  maneret,  non  ex  operibus,  sed  ex  vocante,  dictum  esse:  Iacob  dilexi  (Rom.  9,  ll).  Quid  restat  tandem,  nisi  ut  1)  dicet  .  .  .  fidelium.  Tro  his  in  gallico  legitur:  puisque  l'election  n'est  que  pour  le  temps.  2)  Mais  ie  ne  say  qui  sera  si  fol  de  luy  donner  tel  credit.  3)  Le  moine  ne  regardant  point  s'il  se  contredit  ou  non  use  d'un  autre  subterfuge  pour  se  desvelopper.