55:345  345  CAPUT  IV.  346  vitate  est  obscuritas:  quia  nobis  recte  vivendi  principium  et  finem  clare  demonstrat.  Quod  autem  hic  tantum  fraternae  caritatis  fit  mentio,  praeterito  Dei  amore,  ratio  est  (ut  alibi  diximus)  quod  fraterna  caritas,  sicuti  ex  solo  amore  Dei  manat,  ita  certa  sit  et  vera  eius  approbatio.  Nomini  filii  eius.  Nomen  ad  praedicationem  respicit:  atque  haec  relatio  notanda  est,  quia  pauci  quid  sit  in  Christum  credere  intelligunt.  Ex  hac  autem  loquutione  colligere  promptum  est,  hanc  esse  demum  rectam  fidem  quae  Christum,  qualis  praedicatur  in  evangelio,  amplectitur.  Unde  etiam  Conficitur,  nullam  esse  absque  doctrina  fidem:  quemadmodum  et  Paulus  docet  Hom.  10,  14.  Simul  et  hoc  notandum,  quod  fidem  apostolus  in  Christi  cognitione  includit.  Est  enim  viva  patris  imago,  et  in  eo  absconditi  sunt  omnes  thesauri  sapientiae  et  scientiae.  Quare  simulatque  ab  eo  defleximus  nihil  possumus  quam  in  errore  vagari.  24.  Qui  servat  praecepta.  ConQrmat  quod  iam  prius  dixit,  ita  patefieri  quam  habemus  cum  Deo  coniunctionem,  si  nos  mutuo  diligimus.  Non  quod  inde  incipiat  coniunctio,  sed  quia  otiosa  esse  nequeat  et  absque  effectu,  ubicunque  esse  coepit.  Atque  id  probat  addita  ratione:  quia  non  maneat  Deus  in  nobis,  nisi  spiritus  eius  in  nobis  habitet.  Atqui  spiritus  eius  ubicunque  sit,  necesse  est  ut  vim  et  efficaciam  suam  exserat.  Unde  colligere  promptum  est,  non  alios  manere  in  Deo,  ac  illi  unitos  esse,  nisi  qui  eius  mandata  servant.  Quum  ergo  dicit,  Et  in  hoc  c  o  g  n  o  s  c  i  m  u  s  :  copula  Et,  quia  pro  causae  redditione  ponitur,  tantum  valet  atque  Nam  aut  Quia.  Caeterum  expendi  debet  praesentis  causae  circumstantia.  Tametsi  enim  haec  sententia  verbis  convenit  cum  illa  Pauli  (Rom.  8,  15),  ubi  spiritum  dicit  testari  cordibus  nostris  nos  esse  Dei  filios,  et  nos  per  eum  clamare  ad  Deum,  Abba  pater:  in  sensu  tamen  est  aliquid  discriminis.  Nam  Paulus  de  gratuitae  adoptionis  certitudine  loquitur,  quam  spiritus  Dei  cordibus  nostris  obsignat  :  Iohannes  autem  hic  effectus  respicit,  quos  profert  spiritus  in  nobis  habitans.  Quemadmodum  et  Paulus  ipse,  quum  dicit  eos  esse  Dei  filios,  qui  spiritu  Dei  aguntur.  Nam  illic  quoque  de  mortificatione  carnis,  et  vitae  novitate  disserit.  Haec  summa  est,  inde  constare  an  filii  Dei  simus,  si  vitam  nostram  spiritus  eius  moderatur  et  gubernat.  Interea  docet  Iohannes,  quidquid  est  in  nobis  bonorum  operum,  provenire  ex  gratia  spiritus  :  et  hunc  spiritum  non  acquiri  nostra  iustitia,  sed  gratuito  nobis  donari.  CAPUT  IV.  1.  Dilecti,  ne  omni  spiritui  credatis,  sed  probate  spiritus  an  ex  Deo  sint:  quia  multi  pseudoprophetae