[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:344  gerat.  Vult  enim  offendiculum  tollere  quod  impedire  poterat  infirmos,  propterea  quod  tam  multi  evangelium  spernerent.  Ostendit  nihili  faciendum  esse  talem  contemptum,  qui  ab  ignorantia  manat:  ideoque  obstaculo  esse  nobis  non  debere  quominus  in  fidei  stadio  pergamus,  nisi  forte  oculos  ad  solis  fulgorem  claudere  libeat,  quia  a  caecis  non  perspicitur.  Esset  autem  magnae  ingratitudinis,  quum  speciali  beneficio  Deus  quempiam  dignatur,  illud  respuere,  quia  non  omnibus  commune  sit:  quum  potius  raritas  ipsa  pretium  augeat.  Stultitia  sunt  illi,  nec  potest.  Insipida,  inquit,  est  evangelii  doctrina  omnibus,  qui  tantum  secundum  hominem  sapiunt.  Sed  unde  hoc?  ex  eorum  caecitate.  Quid  ergo  evangelii  maiestati  decedit?  In  summa,  quum  ideo  evangelium  deprimant  imperiti,  quia  ex  hominum  aestimatione  eius  pretium  metiuntur,  inde  argumentum  sumit  Paulus  ad  extollendam  altius  eius  dignitatem:  docet  enim  ideo  contemni,  quia  sit  incognitum:  ideo  autem  esse  incognitum,  quia  magis  sit  reconditum  et  sublime  quam  ut  ab  hominis  mente  apprehendatur.  Qualis  sapientia,  quae  totam  hominis  intelligentiam  tam  longo  intervallo  superat,  ut  ne  eius  quidem  gustum  possint  capere.  Tametsi  autem  carnis  fastum  tacite  accuset  hic  Paulus,  quod  stultitiae  damnare  ausint  homines  quod  non  assequuntur:  simul  tamen  quanta  sit  humanae  mentis  imbecillitas  vel  potius  hebetudo,  ostendit,  quum  spiritualis  intelligentiae  capacem  esse  negat.  Neque  enim  humanae  tantum  voluntatis  contumacia  fieri  docet  ut  non  pertingat  homo  ipse  ad  ea  quae  sunt  spiritus,  sed  mentis  quoque  impotentia.  Nolle  homines  sapere  si  dixisset,  verum  quidem  istud  erat,  sed  addit,  ne  posse  quidem:  unde  colligimus  non  in  arbitrio  cuiusque  esse  fidem,  sed  divinitus  conferri.  Quia  spiritualiter  diiudicantur.  Hoc  est  spiritus  Dei,  a  quo  procedit  evangelii  doctrina,  solus  est  verus  eius  interpres,  qui  eam  nobis  patefaciat.  Proinde  in  ea  iudicanda  mentes  hominum  caecutire  necesse  est,  donec  spiritu  Dei  sint  illuminatae.  Hinc  collige,  universos  homines  naturaliter  spiritu  Dei  vacuos  esse:  alioqui  non  procederet  argumentum.  Est  quidem  a  spiritu  Dei  qualecunque  hoc  lumen  rationis,  quo  vigemus  omnes:  sed  nunc  de  peculiari  coelestis  sapientiae  revelatione  loquimur,  qua  filios  duntaxat  suos  dignatur  Deus.  Quominus  tolerabilis  est  eorum  inscitia  qui  evangelium  communiter  ita  offerri  fingunt,  ut  promiscue  liberum  sit  omnibus  salutem  fide  amplecti.  15.  Spiritualis  autem  diiudicat  omnia.  Postquam  carnali  hominis  iudicio  autoritatem  ademit,  nunc  solos  spirituales  idoneos  esse  iudices  huius  causae  docet:  quia  solus  Dei  spiritus  se  ipsum  agnoscat,  et  proprium  eius  officium  sit,  sua  discernere  ab  alienis  :  probare  quod  suum  est,  aliis  omnibus  fidem  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci