8:343  343  DE  AETERNA  DEI  344  Dei  intemperanter  lasciviunt  (Rom.  6,  20).  An  ideo  sequitur,  non  esse  peccato  mancipatos?  Calumniatur  etiam,  nos  Dei  potentiam  vincire:  quia  si  praescit  atque  ordinat  quod  futurum  est,  nequeat  postea  mutare.  Abominandum  vero  prodigium,  si  Deus  instar  mortalis  hominis  varium  se  et  flexibilem  mutandis  in  horas  consiliis  non  praebeat.  O  Quid  enim  tantopere  improbat  monachus  nisi  Deum  sibi  necessario  constare?  Verum,  in  eo  scilicet  hallucinatur,  quod  fixa  Dei  placita  a  potestate  distrahendo  eum  sibi  dissidentem  facit.  Si  stoice  loquendum  esset,  nota  est  Senecae  sententia:  Quod  Deus  sibi  sit  ipse  necessitas.2)  Nos  magis  [pag.  168]  reverenter  et  sobrie  :  quod  semper  idem  vult,  constantiae  esse  laudem:  quod  quidquid  decrevit,  effectum  reddit,  omnipotentiae  eius  esse  consentaneum:  quod  coniuncta  est  cum  potentia  voluntas,  dignam  illa  rerum  omnium  moderatrice  providentia  esse  symmetriam.  Non  moror  quod  diversa,  et  nihil  commune  inter  se  habentia  scripturae  testimonia  coacervat.  Quanquam,  ut  inscitiae  parcamus,  coercenda  eius  protervia  est,  ne  simplices  conturbet.5)  Postquam  ex  loco  uno  Pauli  ostendit,  mittere  Deum  operationem  erroris  rebellibus,  ut  credant  mendacio,  qui  noluerunt  obedire  veritati  (2.  Thess.  2,  ll):  locum  alterum  dissimilem  accumulat:  doctrinam  evangelii  obscuram  esse  iis  qui  pereunt:  quorum  mentes  excaecavit  deus  huius  saeculi  (2.  Cor.  4,  3).  Fateor  quidem  illos  vocari  incredulos:  verum  si  in  illis  caecitatis  causa  est  sola  incredulitas,4)  quid  sibi  vult  quod  mox  sequitur,  Deum  qui  iussit  ex  tenebris  lucem  splendescere,  illuxisse  in  cordibus  fidelium?  Ubique  tenebras  esse  audimus:  Deum  vero  ex  tenebris  fulgorem  educere.5)  Sed  quod  nos  crudelitatis  accusat,  quod  nobis  et  multis  obstruimus  salutis  viam,  quum  Christus  Chananaeam  et  oves  perditas  atque  alienos  canes  tam  benigne  invitet:  ego  vero  respondeo,  nos  fidei  et  poenitentiae  doctrinam,  quae  nobis  commissa  [pag.  169]  est,  fideliter  omnibus  proponere,  ut  Christo  lucrifiant  omnes.  Quum  rogatus  esset  Dominus  ipse  ab  uxore  Zebedaei,  ut  alterum  ex  filiis  ad  dexteram  suam,  alterum  ad  sinistram  locaret,  stultum  et  intempestivum  votum  compescere  volens,  praesenti  quidem  voca-  1)  Add.  mais  demeure  ferme  et  constant  en  ce  qu'il  a  une  fois  determine.  Sequens  comma  omittitur.  2)  Add.  En  quoy  il  signifie  qu'il  n'est  pas  contraint  d'ailleurs,  mais  qu'il  s'astraint  de  son  vouloir  immuable  a  faire  ce  qu'il  fait.  3)  Hoc  comma  omittit  Gallus.  4)  la  malice  volontaire  qu'ils  ont  eue  de  resister  a  l'Evangile  apres  l'avoir  ouy.  5)  Add,  Cela  se  fait  en  ceux  qui  croyent:  ainsi  les  incredules  ont  un  aveuglement  plus  haut  et  plus  cache  que  celuy  qui  procede  de  leur  rebellion.