[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:342  ambitio,  intus  diabolicum  audaciae  flabellum  reperietur.  Multo  igitur  minus  excusabiles  erunt,  qui  ex  profundis  Dei  adytis  malorum  suorum  causam,  quae  se  ex  vitioso  eorum  corde  profert,  eruere  tentabunt.  Coniici  merentur  in  sensum  reprobum  (Rom.  1,  28),  quicunque  Deum  ex  coeli  terraeque  aspectu  cognitum  non  glorificarunt,  ut  decebat.  Qui  maligne  ac  deliberata  malitia  Christi  gratiam  respuerunt,  et  accensam  evangelii  lucem  [pag.  166]  respuere  non  veriti  sunt,  graviorem  poenam  sustinent.  Sua  quisque  peccata  accuset,  se  ipsum  damnet,  suamque  culpam  ex  animo  confessus,  iudicem  suum  suppliciter  deprecetur.  Si  quis  obstrepat,  prompta  est  exceptio:  Perditio  tua  Israel,  Nam,  ut  alibi  dictum  est,  si  ridicule  apud  veterem  poetam  queritur  Medea,  caesas  in  nemore  Pelio  fuisse  abietes,  v)  quum  intestino  libidinis  suae  igne  flagrans  patrem  totumque  regnum  secum  perdiderit:  multo  certe  minus  audiendi  sunt,  qui  procul  remotas  causas  e  nubibus  accersunt,  ut  culpae  suae  notitiam,  quae  et  eorum  cordibus  penitus  insidet,  neque  occulta  latere  potest,  utcunque  obscurent.  Hominum  ergo  peccatis  malorum  omnium  causam  scriptura  iure  assignat.  Neque  id  inter  nos  disputatur,  occultone  Dei  iudicio  citra  propriam  culpam  pereant  homines  (quod  non  modo  falsum  esse  concedimus,  sed  tanquam  foedum  sacrilegium  detestamur)  sed,  an  impii,  qui  voluntarie  peccando  iram  Dei  in  se  provocant,  iam  olim  iusta  quidem,  sed  incognita  de  causa,  divinitus  reprobati  fuerint.  Atqui,  ut  Paulus  severe  coarguit  hominum  peccata,  conscientias  valide  urget,  Deique  iustitiam  a  sacrilegis  hominum  calumniis  acerrime  vindicat:  ita  qui  se  in  exitium  praecipitant,  non  dissimulat  fuisse  vasa  irae  ad  interitum  praeparata  (Rom.  9,  22).  Reprobos  quo  digni  sunt  reatu  Christus  constringit.  Simul  tamen  arbores  [pag.  167]  esse  dicit  patris  manu  non  plantatas  (Matth.  15,13).  Denique  patrem  eos  qui  sui  erant  filio  dare  audimus,  ut  eos  sanctificet  (Ioann.  17,  6).  Contra  Paulus,  postquam  electionem  Dei  consequutam  esse  docuit,  reliquos  omnes  subiicit  esse  excaecatos  (Rom.  l  l  ,  7).  Perperam  ergo  Georgius,  qui  defixis  in  manifesta  peccata  oculis  reconditum  corruptae  naturae  fontem  non  considerat.  Magna  absurditate  nos  implicari  putat  Georgius,  quod  hominem  facimus  liberum  ad  peccandum  :  quum  necessitate  peccent  reprobi.  Atqui,  libertas  ista  de  qua  loquimur,  quum  illi  nimium  fuerit  familiaris,  non  fuit  satis  nota.  Manumissos  ab  obsequio  iustitiae  et  liberos  Paulus  vocat,  qui  sine  metu  1)  la  complainte  que  faisoit  la  fille  d'un  Roy  ancien  de  ce  que  les  arbres  avoyent  este  couppez  pour  bastir  la  nos  sur  laquelle  estoit  venu  un  ieune  homme  qu'elle  avoit  pris  en  folle  amour  etc.  (cf.  supra  pag.  314).  22*   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci