49:342  alii  alios  vicissim  intelligunt:  sermo  autem  Dei  arcana  quaedam  est  sapientia,  ad  cuius  sublimitatem  non  pertingit  humanae  mentis  imbecillitas.  Ita  lux  in  tenebris  lucet,  donec  caecorum  oculos  aperiat  spiritus.  Spiritus  hominis.  Nota  hic  spiritum  hominis  pro  anima  capi:  in  qua  residet  vis  intellectualis,  ut  loquuntur.  Improprie  enim  loquutus  esset  Paulus,  si  dixisset,  intellectum  hominis  cognoscere,  hoc  est,  facultatem  ipsam:  non  autem  animam  intelligendi  virtute  praeditam.  12.  Nos  autem  non  spiritum  mundi.  Amplificat  a  comparatione  contrariorum  certitudinem  illam  cuius  meminerat.  Spiritus,  inquit,  revelationis,  quem  accepimus,  non  mundi  est,  ut  tantum  humi  serpat,  ut  sit  vanitati  obnoxius,  ut  ambigat,  ut  variet  vel  alternet,  ut  nos  suspensos  aut  perplexos  teneat:  sed  est  a  Deo,  ac  proinde  omnibus  coelis  superior,  solidae  constantisque  veritatis,  et  supra  omnem  dubitationis  aleam  positus.  Locus  plus  satis  perspicuus  ad  refellendum  illud  diabolicum  sophistarum  dogma  de  perpetua  fidelium  haesitatione.  Fideles  enim  omnes  dubitare  iubent,  sint  in  gratia  Dei  necne,  nec  aliam  salutis  fiduciam  admittunt  quam  quae  pendeat  a  coniectura  morali  vel  probabili.  Quamquam  dupliciter  hic  fidem  evertunt.  Nam  et  dubium  esse  volunt  simusne  in  statu  gratiae:  et  alteram  postea  dubitationem  iniiciunt  de  finali  perseverantia.  Hic  autem  in  universum  pronuntiat  apostolus,  electos  spiritu  donatos  esse,  quo  testificante  certo  sciant  se  adoptatos  esse  ad  spem  aeternae  salutis.  Certe  si  dogma  suum  stare  volunt,  aut  electos  spiritu  Dei  privent  necesse  est,  aut  spiritum  quoque  ipsum  incertitudini  subiiciant.  Utrumque  aperte  pugnat  cum  Pauli  doctrina.  Ergo  hanc  esse  fidei  naturam  sciamus,  ut  certum  divinae  erga  se  benevolentiae  testimonium  habeat  a  spiritu  sancto  conscientia:  quo  freta  Deum  invocare  patrem  nihil  dubitet.  Ita  fidem  nostram  supra  mundum  Paulus  erigit,  ut  omnem  carnis  fastum  e  sublimi  despiciat:  alioqui  enim  trepida  semper  erit  ac  nutabit:  quia  videmus  quam  audacter  se  efferat  humanum  acumen,  cuius  fastum  contrario  heroicae  magnanimitatis  fastu  calcari  necesse  est  a  filiis  Dei.  Sciamus,  quae  a  Christo.  Scientiae  vocabulum  ad  exprimendam  melius  fiduciae  securitatem  positum  est.  Notemus  tamen  eam  non  concipi  naturali  modo,  nec  mentis  captu  apprehendi:  sed  totam  a  revelatione  spiritus  pendere.  Quae  a  Christo  donata  commemorat,  sunt  beneficia  quae  ex  eius  morte  et  resurrectione  consequimur:  nempe  quod  Deo  reconciliati,  et  impetrata  peccatorum  remissione,  in  spem  vitae  aeternae  nos  esse  adoptatos  scimus,  quod  sanctificati  spiritu  regenerationis  efficimur  novae  creaturae,  ut  vivamus  Deo.  Ephesiorum  1,18  dicit:  ut  sciatis,  quae  sit  spes  vocationis  vestrae,  pro  eodem.