[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


20:340  modo  largitionis,  sed  ut  filio  a  patre,  nomine  et  modo  generationis  illius  aeternae,  ineffabilis,  quae  nulli  sit  cognita  nisi  soli  patri.  His  rationibus  adduci  se  dicunt,  cur  soli  patri  praerogativam  unius  Dei  attribuant,  per  hoc  tamen  nihil  derogent  aut  detrahant  filio  Dei,  ne  et  ipse  quoque  sit  verus  Deus,  sed  tamen  illi  praedictae  particulae,  omnium  Deus,  et  unus  Deus,  absolute  non  competunt,  nisi  soli  patri.  Tertio  loco  ad  sententiam  domini  doctoris  Lismemini,  quod  eam  scilicet  non  audeant  admittere  aut  amplecti,  ita  argumentantur.  Si  pater,  filius  et  spiritus  sanctus  est  sive  sunt  (haec  enim  aequipollent)  unus  Deus,  quaeritur  cuius  Dei  erit  filius  Dei,  dominus  noster  Iesus  Christus.  Si  enim  respondetur,  quod  eiusdem  unius  Dei,  illative  consequitur,  filium  quoque  sibi  esse  patrem.  Id  quod  absurdum  esse  aiunt,  et  quod  haec  praedicatio  partim  Sabellianam  COD  fusionem,  partim  plura  principia  in  divinitate  induceret,  et  plerosque  alios  tetros  errores.  Quarto.  Si  pater,  filius  et  spiritus  sanctus  unus  Deus  est:  consequentiam  videri  velle,  quod  idem  sit  incarnatus,  idem  pro  genere  humano  passus  et  mortuus:  amitti  ergo  mediatorem,  et  confusionem  trinomiam  Sabellii  induci.  Proinde  ut  tam  absurda  et  impia  evitentur,  servandam  esse  regulam  in  verbo  Dei  propositam,  quod  distinctissime  scriptura  de  patre  et  filio  Dei  loquatur:  servandum  que  discrimen  clarum,  apertum  et  manifestum  inter  Deum  ingenitum,  Deum  invisibilem,  quem  nemo  unquam  vidit,  Deum  habitantem  lucem  inaccessam,  Deum  omnium,  a  se  ipso  et  ex  se  ipso  Deum,  expertem  omnis  originis,  id  est,  Deum,  ex  quo  omnia,  non  habentem  propatora,  Deum  mittentem,  item  Deum  donantem,  Deum  iubentem.  Haec  enim  proprie  soli  patri  competere  dicunt,  et  quod  scriptura  distincte  de  hoc  Deo  patre  loquatur,  et  distincte  de  filio  Dei,  de  eo  scilicet  Deo,  qui  ante  omnia  secula  genitus  est,  per  quem  et  secula  condita  sunt,  qui  in  specie  angeli  colloquutus  est  cum  patribus,  cum  Abrahamo,  luctatus  est  cum  Iacobo,  qui  descendit  in  Sodomam,  et  pluit  sulfur  et  ignem  de  coelo  super  ipsam,  dominus  a  domino,  Iehovah  a  Iehovah,  qui  alloquutus  est  Moisen  in  rubo,  qui  in  specie  columnarum  ignis  per  noctem  et  umbrae  per  diem  protexit  et  deduxit  populum  Israel  ex  Aegypto,  qui  legem  tulit  et  in  monte  colloquutus  est  cum  Moise,  qui  ex  radice  Iessae  egrediundus  erat,  quem  Iesaias  admirabilem  consiliarium,  heroem  fortem,  patrem  aeternitatis,  principem  pacis  nominat.  Et  quod  hic  princeps,  postquam  venit  plenitudo  temporis  incarnatus  ex  spiritu  sancto  in  utero  Mariae  virginis  natus,  et  egressus  est  dux  populi  sui  ex  Bethleem,  deinde  morti  destinatus,  crucifixus  et  carne  mortuus,  sepultus,  resurrexit,  et  postquam  exequutus  esset  patris  voluntatem,  tanquam  ab  eo  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci