47:34  remedium  sit,  ut  puram  eius  notitiam  petamus  ex  lege  et  prophetis.  46.  Ex  Nazareth.  Initio  refugit  Nathanael,  Christi  patria  (ut  quidem  a  Philippo  indicata  fuerat)  offensus:  sed  primum  decipitur  inconsiderato  Philippi  sermone.  Nam  quod  ille  stulte  putaverat,  hic  pro  certo  sumit.  Accedit  deinde  praeposterum  iudicium  ex  loci  odio  vel  contemptu.  Utrumque  diligenter  nobis  observandum  est.  Parum  abfuit  quin  hic  sanctus  vir  accessum  sibi  ad  Christum  praecluderet.  Quare  hoc?  Quia  quod  de  ipso  perperam  dictum  fuerat  a  Philippo,  temere  ipse  credit.  Deinde  quia  praesumpta  opinio  eius  animum  occupaverat,  ut  nihil  speraret  boni  a  Nazareth.  Nisi  ergo  nobis  sedulo  cavemus,  non  erimus  extra  idem  periculum.  Et  sane  eiusmodi  obstaculis  quotidie  molitur  Satan  nos  arcere  ab  accessu  Christi.  Plurima  enim  mendacia  spargi  astute  curat,  quae  vel  exosum  vel  suspectum  nobis  evangelium  reddant  ne  ipsum  gustare  audeamus.  Alterum  etiam  lapidem  movere  non  desinit,  ut  Christum  nobis  contemptibilem  reddat.  Videmus  enim  quale  multis  offendiculum  sit  crucis  humilitas,  quae  tam  in  Christo  capite,  quam  in  eius  membris  apparet.  Caeterum,  quia  vix  tam  cauti  esse  possumus,  quin  tentemur  his  Satanae  artificiis,  saltem  nobis  protinus  succurrat,  veni  et  vide.  Passus  est  Nathanael  duplicem  suum  errorem  hoc  Philippi  dicto  corrigi.  Itaque  eius  exemplo  dociles  nos  primum  et  morigeros  praebeamus:  deinde  ne  recusemus  inquirere,  ubi  Christus  ipse  dubitationes,  quae  nos  vexant,  eximere  paratus  est.  Qui  affirmative  hanc  sententiam  legunt,  vehementer  errant:  quam  enim  frigide  hoc  esset  dictum?  Deinde  scimus  urbem  Nazareth  non  fuisse  tunc  in  pretio  habitam,  et  Philippi  responsum  satis  ostendit  illam  haesitationis  et  diffidentiae  fuisse  vocem.  47.  Quum  vidisset  Iesus  Nathanaelem  ad  se  venientem7  dicit  de  illo:  Ecce  vere  Israelita,  in  quo  dolus  non  est.  48.  Dicit  illi  Nathanael:  Unde  me  nosti?  Bespondit  Iesus,  et  dicit  illi:  Priusquam  Philippus  te  vocaret,  quum  esses  sub  ficu,  vidi  te.  49.  Bespondit  Nathanael,  et  dicit  illi:  Rabbi,  tu  es  filius  Dei,  tu  es  rex  Israelis.  50.  Respondit  Iesus,  et  dixit  illi,  Quoniam  dixi  tibi:  Vidi  te  sub  ficu,  credis:  maiora  his  videbis.  51.  Tunc  dixit  illi,  Amen,  amen  dico  vobis,  posthac  videbitis  coelum  apertum,  et  angelos  Dei  adscendentes  et  descendentes  super  filium  hominis.  47.  Ecce  vere  Israelita.  Quod  Christus  Nathanaelem  laudat,  non  facit  in  eius  gratiam,  sed  sub  eius  persona  communem  doctrinam  proponit.  Nam  quum  se  plerique  fidelium  titulo  venditent,  qui  nihil  minus  sunt  quam  fideles,  veros  et  probos  a  falsis  3