45:34  LUC.  I.  39.  Exsurgens  autem  Maria  in  diebus  illis,  abiit  in  montana  cum  festinatione  in  civitatem  Iuda,  40.  Et  intravit  in  domum  Zachariae  ac  salutavit  Elisabeth,  41.  Et  factum  est,  ut  audivit  Elisabeth  salutationem  Mariae,  saliit  infans  in  utero  illius,  et  repleta  est  spiritu  sancto  Elisabeth,  42.  Exclamavitque  voce  magna,  et  dixit:  Benedicta  tu  inter  mulieres,  et  benedictus  fructus  ventris  tui.  43.  Et  unde  hoc  mihi,  ut  veniat  mater  Domini  mei  ad  me?  44.  Ecce  enim  ut  facta  est  vox  salutationis  tuae  in  auribus  meis,  saliit  prae  gaudio  infans  in  utero  meo.  45,  Et  beata  quae  credidit,  quia  complementum  erit  iis,  quae  dicta  sunt  illi  a  Domino.  39.  Exsurgens  autem  Maria.  Profectio  haec,  cuius  meminit  Lucas,  testatur  non  evanidam  fuisse  Mariae  fidem,  quia  non  diffluit  una  cum  angeli  conspectu  Dei  promissio,  sed  eius  animo  insidet.  Festinatio  autem  serii  ardentisque  affectus  testis  est.  Inde  colligere  licet,  posthabitis  omnibus  aliis  rebus  hanc  Dei  gratiam  a  Virgine  fuisse  aestimatam,  ut  par  erat.  Quaeri  tamen  potest,  quo  consilio  susceperit  iter  illud.  Certum  est,  non  simpliciter  inquirendi  causa  venisse,  quia  non  minus  filium  Dei  ia  corde  suo  per  fidem  quam  in  utero  conceptum  fovebat.  Neque  etiam  quibusdam  subscribo,  qui  gratulandi  causa  venisse  putant:  probabilius  enim  mihi  videtur,  partim  augendae  confirmandaeque  fidei  suae,  partim  illustrandae  ultro  citroque  gratiae  Dei  habitam  ab  ea  fuisse  rationem.  Nec  vero  est  cur  absurdum  ducamus,  quaesitam  ab  ea  fidei  confirmationem  fuisse  ex  miraculi  conspectu,  quod  angelus  non  frustra  illi  in  medium  proposuerat.  Nam  etsi  nudo  verbo  Domini  contenti  sunt  fideles,  nihil  tamen  interea  operum  eius  negligunt,  quod  sentiunt  ad  fidei  suae  adminiculum  valere.  Praesertim  vero  Maria  oblatum  sibi  adminiculum  amplecti  debuit,  nisi  respuere  vellet  quod  Dominus  ultro  illi  dederat.  Deinde  mutuus  conspectus  tam  ipsam  quam  Elisabeth  accendere  potuit  ad  maiorem  gratitudinem,  sicuti  ex  contextu  patet.  Fuit  enim  magis  conspicua  et  insignis  Dei  virtus  in  uno  duplicis  gratiae  intuitu,  quia  ipsa  comparatio  non  parum  lucis  addebat.  Caeterum  non  exprimit  Lucas,  quaenam  fuerit  urbs  in  qua  Zacharias  habitabat,  sed  tantum  commemorat  pertinuisse  ad  tribum  Iuda,  deinde  sitam  fuisse  in  regione  montana.  Unde  colligitur,  longius  abfuisse  ab  oppido  Nazareth  quam  Hierosolymam.  41.  Ut  audivit  salutationem.  Naturale  est,  ut  ad  subitum  gaudium  moveat  se  foetus  in  utero  gravidae  mulieris,  sed  Lucas  aliquid  extraordinarium  notare  voluit.  Quanquam  nihil  ad  rem  attinet  argutis  quaestionibus  nos  intricare,  an  senserit  infans  Christi  praesentiam,  an  sensus  hic  fuerit  pietatis:  potius  hoc  unum  sufficiat,  arcano  spiritus  motu  in-  3