41:34  vasset.  Ergo  ut  haec  doctrina  nobis  prosit,  et  efficaciter  animos  nostros  tangat,  nempe  Deum  esse  liberatorem,  primo  loco  statuamus  nos  ab  ipso  in  gratiam  receptos  esse  hac  lege,  ut  nobis  ignoscat,  et  non  tractet  ut  meriti  sumus,  sed  pro  immensa  sua  liberalitate  nobis  ut  filiis  indulgeat.  Hoc  ergo  tenendum  est.  Postremo  dicit  ipsum  edere  signa,  et  mirabilia  in  coelo  et  in  terra.  Hoc  ad  imperium  et  dominationem,  cuius  meminit  paulo  ante,  referri  debet:  sed  manet  semper  Darius  in  praesenti  spectaculo.  Viderat  Danielem  salvum  habitasse  cum  leonibus,  viderat  alios  omnes  fuisse  discerptos:  haec  erant  manifesta  documenta  potentiae  Dei.  Merito  igitur  dicit,  ipsum  edere  miracula  et  signa.  Sed  minime  dubium  est  quin  tunc  Darius  etiam  admonitus  fuerit  de  aliis  signis,  quae  edita  fuerant  antequam  potitus  esset  monarchia  illa.  Audivit  haud  dubie  quidquid  acciderat  regi  Nebuchadnezer:  deinde  regi  Beltsazar,  quem  occiderat  ipse  Darius,  ut  occuparet  eius  regnum.  Colligit  ergo  plura  testimonia  potentiae  Dei,  hac  occasione  quod  illustraverat  gloriam  suam  in  opere  illo,  quum  scilicet  eripuerat  Danielem.  In  summa,  si  Darius  renuntiasset  superstitionibus  suis,  haec  fuisset  pura  et  ingenua,  et  plena  etiam  confessio  pietatis:  sed  quia  non  destitit  falsos  deos  colere,  et  inquinamentis  quibus  assueverat  semper  adhaesit,  ideo  non  potest  laudari  eius  pietas,  nec  ex  edicto  potest  colligi  vera  et  seria  conversio.  Haec  est  summa.  Iam  sequitur,  28.  Daniel  autem  ipse  prospere  egit  in  regno  Darii  et  in  regno  Cyri  Persae.  Vel  transiit:  nam  rOH  proprie  significat  transire:  et  significatio  illa  est  metaphorica,  quum  accipitur  pro  agere  prospere.  Quidquid  sit,  non  dubito  hic  subesse  tacitam  antithesin  inter  regnum  Persarum  et  monarchiam  chaldaicam  :  hoc  est,  inter  duplicem  statum  Danielis,  ut  brevius  loquar  et  clarius.  Nam  Daniel  aliquoties  emerserat  sub  Nebuchadnezer,  ut  dictum  fuit:  postea  tandem  quum  instaret  monarchiae  interitus,  rursum  innotuit:  sed  toto  fere  tempore  quo  regnarunt  Chaldaei,  fuit  obscurus  et  contemptus.  Omnes  quidem  audierant  esse  insignem  et  eximium  prophetam  :  sed  reiectus  fuit  ex  aula:  et  quum  aliquamdiu  sedisset  ad  portam  regis,  et  fuisset  in  magna  dignitate:  tamen  subinde  ablegatus  fuit.  Ergo  quantisper  duravit  monarchia  chaldaica,  non  fuit  in  magno  pretio  vel  honore  Daniel:  sed  sub  monarchia  Persarum  et  Medorum  feliciter  egit:  hoc  est,  obtinuit  continuam  dignitatem:  non  ea  fuit  socordia  Cyri  et  Darii,  ut  statim  obliviscerentur  quam  mirabiliter  Deus  operatus  esset  per  illius  manum.  Et  ideo  verbum  transeundi  mihi  placet,  quoniam  hic  notatur,  3