[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:34  gelis  submittere  potest,  ut  iis  rationem  reddat:  sed  quo  omnem  excusationem  tollat,  testatum  facit  victoriam  sibi  esse  in  manu,  etiamsi  cogatur  ad  dicendum  causam.  Propterea  alienum  esse  a  ratione,  quod  disceptamus  inter  nos,  nec  ei  omnino  acquiescimus:  ingratos  nos  ac  perversos  esse,  quod  ei  audientiam  non  facimus,  nec  quam  iusta  a  nobis  postulet  cogitemus.  Et  certe  quum  nihil  magis  praeposterum  sit  quam  Deum  iudicari  a  mortalibus,  hoc  tamen  magis  detestabile  prodigium  est,  ubi  caeco  nostro  fremitu  ante  causam  auditam  eum  damnamus.  2.  (Quis  excitabit.)  Hinc  satis  constat  quisnam  sit  prophetae  scopus.  Vult  enim  testari  Iudaeis  ipsos  extra  errandi  fore  periculum,  si  viam,  quam  eis  praemonstrat,  sequi  velint.  Atque  haec  ratio  est,  cur  mentionem  Abrahae  faciat.  Poterat  enim  alia  Dei  opera  recensere:  sed  exemplum  causae  suae  accommodatum  elegit.  Nam  quum  ex  Abrahamo  progeniti  essent,  quem  Deus  per  tot  discrimina  eduxerat  e  Chaldaea,  sperare  quoque  debebant  eum  non  minus  sibi  ipsis  affuturum  :  quando  neque  virtus  eius  imminuta  erat,  nec  benefaciendo  fatigatur.  Quoniam  captivis  et  exsulibus,  quum  procul  a  patria  distarent,  reditum  sperare  difficile  erat,  simili  exemplo  ad  bene  sperandum  hortatur,  quum  in  Chaldaea  vicinisque  regionibus  dispersi  essent,  medium  iter  propter  multa  obstacula  putabant  sibi  clausum  esse.  Atqui  ex  eodem  loco  in  Iudaeam  transierat  Abraham  ipsorum  pater.  An  qui  hominem  unum  inopem,  solitarium  cum  patre,  nepote  et  uxore,  salvum  per  tot  discrimina  et  incolumem  deduxerat,  non  posset  dux  itineris  esse  populo  suo?  Quum  ergo  Deus  Abraham  e  patria  evocans  molestiis  omnibus  liberasset,  domesticum  hoc  specimen  magis  afficere  debuit  eius  filios,  ut  patris  Abrahae  exitus  e  Chaldaea  futurae  redemptionis  pignus  esset  vel  speculum.  Quod  Abrahamum  iustitiam  vocat,  hoc  extollendi  hominis  causa  non  facit,  sed  ut  ostendat  personam  divinitus  fuisse  ei  impositam  quae  ad  totum  ecclesiae  statum  pertineat.  Neque  enim  eius  vocatio  tanquam  privati  cuiuspiam  fuit:  sed  documentum  aeternae  Dei  iustitiae  in  illa  editum  piis  omnibus  commune  est,  quasi  diceret  in  eius  persona  semel  liberatam  fuisse  ecclesiam,  ut  confideret  eandem  salutis  suae  et  iustitiae  Dei  perpetuitatem  fore.  Et  sane  in  uno  homine  vocationem  piorum,  et  formam  quandam  ecclesiae,  atque  initium  et  finem  salutis  nostrae  intuemur.  Denique  Abraham  velut  divinae  iustitiae,  quatenus  in  terrenis  relucet,  speculum  est:  atque  hoc  nomen  npbc  a5y]Gtv  valet.  Fuit  enim  praeclarum  Dei  opus,  iustitiam  ab  oriente,  ubi  omnia  corrupta  et  foedissimis  superstitionibus  conspurcata  erant,  excitari.  Si  igitur  tale  documentum  bonitatis  et  potentiae  Dei  semel  editum  fuit,  cur  non  in  posterum  idem  aut  simile  3  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci