9:339  339  RESPONSUM  340  (Isa.  42,  8).  Nec  vero  summi  iudicii  potestas  in  humanam  naturam  transferri  potuit,  quin  suo  iure  Deus  se  spoliaret.  Optime  autem  convenit  Deum  in  carne  manifestatum  in  una  Christi  persona,  secundum  utramque  naturam  1)  esse  et  censeri  mundi  iudicem.  Sed  non  aliunde  certior  petenda  est,  aut  magis  solida  huius  rei  probatio  quam  ab  officio  mediatoris.  Hac  enim  lege  descendit  a  patre,  et  munus  hoc  suscepit,  ut  vitam  haberet  in  se  ipso  sicut  pater  (Ioann.  5,  26),  ne  procul  nobis  quaerenda  esset.  Porro  naturae  humanae  adscribi  id  recte  non  posse  conspicuum  omnibus  est.  Iam  quomodo  mediatoris  partes  impleret  qui  subsisteret  infra  angelicum  ordinem?  quod  de  natura  humana  per  se  intelligere  necesse  est.  Ad  haec,  sicut  ratiocinatur  apostolus,  Christum,  ut  nobis  esset  frater,  oportuisse  fieri  participem  carnis  nostrae  et  sanguinis  (Hebr.  2,  17):  ita  vicissim  statuendum  est  eadem  cum  patre  divinitate  fuisse  praeditum  ut  dux  nobis  ac  director  esset  ad  patrem  :  quod  proprie  mediatoris  officio  convenit.  Sicuti  alias  quoque  eius  partes  implere  non  potuit,  nisi  divina  sua  virtute.  Nam  mortem  et  diabolum  vincere  non  fuit  hominis:  iustitiamque  acquirere,  vitam  afferre,  [pag.  104J  et  quaecunque  ab  ipso  beneficia  percipimus  praestare  non  poterat  solus  homo.  Hoc  idem  ad  sacerdotium  pertinet:  quod  obire  non  potuit,  quin  penetraret  ad  coeleste  sanctuarium.  Quare  apostolus,  ut  eum  probet  legitimum  esse  sacerdotem,  testimonium  illud  adducit:  filius  meus  es,  ego  hodie  genui  te  (Hebr.  1,  5  et  5,  6;  Psal.  2,  7).  Quo  clare  ostendit  neminem  huic  muneri  parem  et  idoneum  esse  absque  divinitate.  Certa  enim  consequutio  est:  Si  ideo  sacerdos  est  Christus,  quia  unigenitus  filius  Dei,  rursum  filius  Dei  non  est  absque  divinitatis  respectu,  eandem  divinitatem  necessario  requiri  in  sacerdotii  honore.  Itaque  ex  quo  a  Deo  per  defectionem  alienatus  est  Adam,  ut  reconciliatione  opus  esset,  praeordinatus  fuit  Christus  sacerdos  :  ut  per  ipsum  accessus  vetustis  patribus  ad  Deum  pateret.  Et  ideo  vocatur  sacerdos  in  aeternum:  quia  non  simpliciter  ex  hominibus  assumptus  est,  sed  patris  decreto  ad  expianda  peccata  hominem  assumpsit.  Denique  nisi  fuisset  declaratus  filius  Dei  in  virtute  (Rom.  1,  4),  neque  mediator  habendus  esset.  Quod  si  haec  individuo  nexu  cohaerent,  filium  Dei  esse  mediatorem,  extra  controversiam  autem  est  utriusque  naturae  respectu  Christum  esse  Dei  filium:  inde  et  alterum  conficitur,  divinitatis  ratione  non  minus  quam  naturae  humanae  esse  mediatorem.  Praeterea  nemo  sanus  negabit  sedere  ipsum  ad  patris  dexteram,  quatenus  Deus  est  in  carne  1)  Codex  hic  inserit':  summum.