55:339  339  EPIST.  IOHANNIS  340  14.  Nos  scimus  quod  transierimus  a  morte  in  vitam,  quia  diligimus  fratres.  Qui  non  diligit  fratrem^  manet  in  morte.  15.  Omnis,  qui  odit  fratrem  suum,  homicida  est:  et  nostis  quod  omnis  homicida  non  habet  vitam  aeternam  in  se  manentem.  16.  In  hoc  cognoscimus  caritatem,  quod  ille  pro  nolis  animam  suam  posuit:  et  nos  debemus  pro  fratribus  animas  ponere.  17.  Si  quis  habeat  victum  mundi,  et  videat  fratrem  suum  egentem,  et  claudat  viscera  sua  ab  eo,  quomodo  caritas  Dei  in  ipso  manet?  18.  Filioli  mei,  ne  diligamus  sermone,  neque  lingua,  sed  opere  et  veritate.  14.  Nos  scimus.  Insigni  elogio  caritatem  nobis  commendat,  quia  testimonium  sit  nostri  a  morte  in  yitam  transitus.  Unde  sequitur,  si  fratres  diligamus,  nos  esse  felices:  miseros  autem  si  odimus.  Nemo  est  qui  non  a  morte  liberari  et  exire  cupiat.  Ergo  plusquam  stupidos  esse  oportet,  qui  odium  fovendo,  sponte  morti  suae  indulgent.  Porro  quum  dicit  apostolus,  ex  dilectione  cognosci  quod  transierimus  in  yitam:  non  significat  hominem  suum  esse  liberatorem,  quasi  fratres  diligendo,  a  morte  se  eripiat,  sibique  vitam  comparet.  Neque  enim  hic  de  salutis  causa  disputat:  sed  quum  caritas  praecipuus  sit  fructus  spiritus,  certum  quoque  est  regenerationis  symbolum.  Proinde  a  signo  ratiocinatur  apostolus,  non  autem  a  causa.  Nam  quia  nemo  sincere  fratres  diligit,  nisi  qui  spiritu  Dei  regenitus  est:  hinc  rite  colligitur,  spiritum  Dei,  qui  vita  est,  in  omnibus  habitare  qui  fratres  diligunt.  Sed  praepostere  inde  quispiam  inferret,  caritate  vitam  acquiri,  quum  sit  caritas  ordine  posterior.  Plus  coloris  haberet  hoc  argumentum,  si  vitae  nostrae  certiores  facit  nos  caritas,  salutis  igitur  fiduciam  in  opera  recumbere.  Sed  eius  quoque  non  difficilis  est  solutio.  Etsi  enim  omnibus  Dei  gratiis,  tanquam  adminiculis,  confirmatur  fides,  non  tamen  suum  in  una  Dei  misericordia  fundamentum  habere  desinit.  Exempli  gratia,  quum  luce  fruimur,  certi  sumus  solem  lucere:  si  locum,  in  quo  sumus,  sol  irradiat,  habemus  clariorem  quemdam  adspectum:  sed  tamen  ut  non  pertingant  ad  nos  visibiles  radii,  hoc  ipso  contenti  sumus,  quod  sol  splendoris  sui  usum  ad  nos  diffundit.  Ita  postquam  in  Christo  fundata  est  fides,  possunt  quaedam  accidere  quae  illam  iuvent:  in  sola  tamen  Christi  gratia  interim  acquiescit.  15.  Homicida  est.  Quo  nos  melius  ad  caritatem  stimulet,  ostendit  quam  detestabilis  coram  Deo  res  sit  odium.  Nemo  est  qui  non  homicidium  horreat:  imo  nomen  ipsum  exsecramur  omnes.  Apostolus  autem  homicidas  esse  pronuntiat  quicunque  fratrem  odio  habent.  Nihil  dici  atrocius  potuit:  nec  tamen  hoc  est  hyperbolicum.  Nam  quem  odimus,  vellemus  perisse.  Nec  refert  si  quis  manus  suas  a  noxa