[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:339  INSTITUTIO  RELr.  CHRIST.  1539  .  1554.  cere.  Nec  tamen  utrumque  desinimus  includere  sub  universali  humanae  pravitatis  conditione;  sed  indicamus  quid  specialis  gratiae  in  alterum  Dominus  contulerit,  quo  alterum  non  sit  dignatus.  51.  Qua  igitur  peccati  servitute  vincta  detinetur  voluntas,  ad  bonum  commovere  se  non  potest,  nedum  applicare;  eiusmodi  enim  motus  conversionis  ad  Deum  principium  est,  quae  Dei  gratiae  tota  in  scripturis  tribuitur;  quemadmodum  precatur  a  Domino  Ieremias  (31,  18),  ut  se  convertat,  si  conversum  velit.  Unde  propheta  eodem  capite  spiritualem  populi  fidelis  redemptionem  describens,  dicit  redemptum  de  manu  fortioris  :  nempe  significans,  quam  arctis  compedibus  alligatus  est  peccator,  quamdiu  a  Domino  desertus  sub  iugo  diaboli  agit.  Manet  nihilominus  voluntas,  quae  propensissima  affectione  ad  peccandum  et  propendeat  et  festinet;  siquidem  non  voluntate  privatus  est  homo,  quum  in  hanc  necessitatem  se  addixit,  sed  voluntatis  sanitate.  Neque  vero  inepte  Bernardus,  qui  velle  nobis  omnibus  inesse  docet:  sed  velle  bonum,  profectus;  velle  malum,  defectus.  Ideo  simpliciter  velle,  hominis;  male  velle,  corruptae  naturae;  bene  velle,  gratiae.  Porro  quod  libertate  abdicatam  voluntatem  dico  necessitate  in  malum  vel  trahi  vel  duci,  mirum  est  si  cui  videatur  aspera  locutio,  quae  nec  absonum  habet  quidpiam,  nec  a  sanctorum  usu  aliena  est.  Offendit  autem  eos  qui  inter  necessitatem  et  coactionem  distinguere  nesciunt.  At  si  quis  eos  interroget,  annon  Deus  necessario  bonus  sit;  annon  diabolus  necessario  malus:  quid  respondeant?  Sic  enim  connexa  est  Dei  bonitas  cum  divinitate,  ut  non  magis  necessarium  sit  ipsum  esse  Deum,  quam  bonum.  Diabolus  autem  per  lapsum  sic  a  boni  communione  alienatus  est,  ut  nihil  quajn  male  agere  possit.  Quod  si  quis  sacrilegus  obganniat,  Deo  parum  laudis  ex  sua  bonitate  deberi  ad  quam  servandam  cogatur:  cui  non  erit  prompta  responsio,  immensa  eius  bonitate  fieri,  ne  male  agere  possit,  non  violenta  impulsione?  Ergo  si  liberam  Dei  voluntatem  in  bene  agendo  non  impedit,  quod  necesse  est  illum  bene  agere;  si  diabolus,  qui  non  nisi  male  agere  potest,  voluntate  tamen  peccat:  quis  hominem  ideo  minus  voluntarie  peccare  dicet,  quod  sit  peccandi  necessitati  obnoxius  ?  Hanc  necessitatem  quum  ubique  praedicet  Augustinus,  dum  etiam  invidiose  Ooelestii  cavillo  urgeretur,  ne  tum  quidem  asserere  dubitavit  in  haec  verba:  *)  per  libertatem  factum  est  ut  esset  homo  cum  peccato;  sed  iam  poenalis  vitiositas  subsequuta  ex  libertate  fecit  necessitatem.  Ac  quoties  incidit  eius  rei  mentio,  non  dubitat  in  hunc  modum  loqui  de  necessaria  peccati  servitute.2)  Haec  igitur  distinctionis  summa  observetur:  hominem,  ut  vitiatus  est  ex  lapsu,  vo-  1)  Lib.  de  perfect,  iustitiae  c.  4.  2)  De  nat.  et  grat.  c.  66  et  alibi.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci