8:338
volo.
Tantum
rudibus
succurrere
consilium
est,
ne
talibus
cavillis
implicentur.
Nihil
certius
est,
quam
manere
in
generali
interitu,
quicunque
in
Christi
corpus
non
inseruntur.
Bonus
iste
frater,
de
alieno
prodigus,
omnes
accumulat:
et
quibus
Deus
ianuam
claudit
et
obserat,
eos
facit
domesticos.
Caeterum
sponte
insanit
quisquis
non
fatetur,
eos
qui
naturaliter
in
Adam
mortui
sunt,
non
posse
nisi
ordinato
divinitus
remedio
in
vitam
restitui.
Iam
inter
pii
hominis
et
increduli
sobolem
apertum
discrimen
statuit
Paulus:
ut
haec
immunda
sit,
illa
vero
sancta
(1.
Cor.
7,
14).
Et
hac
ratione,
priusquam
gentes
una
cum
Iudaeis,
diruta
maceria,
cooptarentur
in
ecclesiam,
filios
Abrahae
ramos
esse
sanctos
dicit
ex
radice
sancta
(Rom.
ll,
16).
Quid
autem
longo
sermone
opus
est?
An
non
idem
propheta
Ezechiel,
cuius
dicto
monachus
abutitur,
gentes
[pag.
159]
incircumcisas
saepius
tanquam
profanas
exitio
addicit
(Exech.
28,
10.
31,
18.
32
passim)?
Neque
enim
alioqui
tunc
circumcisio
fuisset
vitae
foedus.
1)
Quomodo
igitur
verum
erit,
filium
paternae
culpae
poenam
non
daturum?
Vicissim
quaero:
Quomodo
innoxium
se
iactabit,
qui
ex-
malo
ovo
malus
corvus
nascitur?
Sic
enim
ex
Adam
contrahitur
originale
peccatum,
ut
cuiusque
proprium
sit.
Nemo
itaque
conqueri
poterit,
quasi
alieni
peccati,
reatum
sustineat
a
culpa
immunis.2)
Caeterum,
si
Deo
in
filiis
persequi
non
licet
maiorum
peccata,
quid
sibi
vult
illud:
Ultor
in
tertiam
et
quartam
generationem
(Exod.
20,
5;
Deut.
5,
9)?
Item:
Eeiiciens
patris
scelera
in
sinum
filiorum
(Exod.
34,
7
et
aliis
locis),
Porro,
haec
prima
ultio
est,
quod
spiritu
Dei
destituti
in
naturae
pravitate
manent.
Quum
dicit
Ioannes
(Apoc.
3,
5.
22,
18):
Quisquis
peccaverit,
delebo
eum
e
libro
vitae:
si
de
reprobis
exponas,
nunquam
scripti
fuerunt:
si
de
electis,
consilium
Dei
erit
instabile.3)
Perinde
garrit
monachus,
ac
si
nunquam
se
ad
captum
nostrum
Deus
accommodaret.
Foeda
sane
ingratitudo,
adversus
Deum
ita
insolescere,
dum
usque
eo
nobis
indulget,
ut
nostra
causa
balbutiat.
Hoc
quoque
modo
Deum
corporeum
nobis
conflabit,
quia
et
aures,
et
oculos,
et
pedes,
et
manus
illi
tribuit
scriptura.
Atqui
simplex
est
sensus:
deleri
e
libro
vitae,
qui
ad
tempus
inter
filios
Dei
habiti,
postea
in
locum
suum
discedunt:
quemadmodum
[pag.
160]
de
Iuda
vere
loquitur
Petrus
(Act.
1,
16).
Tales
autem
nunquam
ex
nobis
fuisse
Ioannes
testatur,
quia
si
ex
nobis
fuissent,
non
exiissent
(1.
Ioann.
2,
19).
Quod
autem
crasse
Ioannes4)
expressit,
subtilius
propheta
Ezechiel
(13,
9):
In
arcano,
inquit,
1)
un
vrai
signe
de
l'alliance
de
Dieu.
2)
Add.
Veu
que
tous
sont
entachez
de
mal
qui
merite
condamnation.
3)
Add.
il
conclut
donc
qu'il
n'y
a
nulle
election
certaine
4)
en
l'Apocalypse.
|