5:338  manuque  sua  moderari.  Coeli  ac  terrae  creator  dum  nuncupatur,  simul  intelligendus  est  perpetuo  fovere,  sustinere,  vivificare,  quidquid  semel  condidit.  Et  in  Iesum  Christum  filium  eius  unicum  Dominum  nostrum.  Quod  ante  docuimus  Christum  fidei  nostrae  proprium  obiectum  esse,  ex  eo  facile  apparet,  quod  omnes  salutis  nostrae  partes  hic  in  ipso  repraesentantur.  Iesum  vocamus  ipsum,  quo  titulo  coeleste  oraculum  ipsum  insignivit,  quia  missus  est  ut  populum  suum  a  peccatis  salvum  faciat  (Luc.  1,  68),  quare  scripturae  affirmant,  non  aliud  datum  nomen  hominibus,  in  quo  salvos  fieri  oporteat  (Act.  4,  12).  Christi  epitheton  1)  omnibus  spiritus  sancti  gratiis  perfusum  [pag.  25]  fuisse  designat,  quae  ideo  in  scripturis  olei  nomine  indicantur,  quod  sine  iis  aridi  ac  steriles  tabescamus.  Hac  autem  unctione  primum  constitutus  a  patre  rex  fuit,  qui  omnem  sibi  potestatem  in  coelo  et  in  terra  subiiceret,  ut  in  ipso  reges  essemus,  imperium  habentes  supra  diabolum,  peccatum,  mortem  et  inferos.  Deinde  et  sacerdos  consecratus,  qui  suo  sacrificio  patrem  nobis  placaret  ac  reconciliaret:  ut  in  ipso  sacerdotes  essemus,  ipso  intercessore  ac  mediatore,  patri  preces,  gratiarum  actiones,  nosmet  ipsos  et  nostra  omnia  offerentes.  Praeterea  filius  Dei  praedicatur,  non  ut  fideles,  adoptione  duntaxat  et  gratia:  sed  naturalis  et  verus,  ideoque  unicus,  ut  a  caeteris  discernatur.  Dominus  autem  noster  est,  non  tantum  secundum  divinitatem,  quam  cum  patre  unam  ab  aeterno  habuit:  sed  in  ea  carne,  in  qua  exhibitus  nobis  fuit.  Unus  enim  Deus,  ex  quo  omnia,  inquit  Paulus:  et  unus  Dominus  Iesus  Christus,  per  quem  omnia  (1  Cor.  8,  6).  Qui  conceptus  fuit  e  spiritu  sancto,  natus  ex  Maria  Virgine.  Hic  habemus,  qua  ratione  factus  nobis  fuerit  filius  Dei,  et  Iesus,  id  est,  salvator,  et  Christus,  id  est  unctus  in  regem,  qui  nos  protegeret:  ac  sacerdotem,  qui  nobis  patrem  reconciliaret.  Siquidem  carnem  nostram  induit,  quo  filius  hominis  factus  nos  secum  Dei  filios  faceret:  recepta  in  se  nostra  paupertate,  suas  ad  nos  divitias  transferret:  suscepta  nostra  imbecillitate,  sua  nos  virtute  confirmaret:  nostra  mortalitate  accepta,  sua  nos  immortalitate  donare?쳓:  in  terras  delapsus  in  [pag.  26]  coelum  nos  erigeret.  Natus  est  autem  ex  virgine  Maria  (Matth.  1,  23),  ut  scilicet  verus  ille  Abrahae  Davidisque  filius  agnosceretur:  qui  in  lege  ac  prophetis  promissus  erat  (Gen.  15,  4;  Psal.  132,  11):  verus  homo,  1)  Cf,  ad  h.  I  Instit  p.  129  seq.  22