20:337
337
1564
IUL.
338
rerum
omnium
faciem,
ex
mutuis
evangelicorum
inter
se
dissidiis,
et
papistarum
in
utrosque
insultationibus
?
Neque
hoc
silentio
apud
praest.
tuam
praetereundum
erat,
propositam
esse
a
quibusdam
piis
et
eruditis
viris,
tertiam
quandam
sententiam
seu
opinionem
de
hoc
ipso
primario
fidei
nostrae
fundamento,
de
Deo
seu
trinitate,
ut
usitate
in
ecclesia
loquimur,
superiorum
duarum
opinionum
quasi
conciliatoriam,
quanquam
ea
ipsa
ab
alterius
partis
opinione,
nempe
ab
iis,
qui
papisticam
tuentur
opinionem,
longissime
a
conciliatione
abest:
quod
hi
secundum
scholasticorum
sententiam
prorsus
sabellianizent,
id
est,
confundant,
unumque
confusum
ex
tribus
Deum
faciant.
Imaginantes
quasi
supra
Patrem
unum
quendam
Deum,
quem
essentiam
vocant,
et
ab
hac
ipsa
essentia,
quum
de
Deo
loquuntur
incipiunt,
id
quod
secuudum
sententiam
Hilarii
in
libro
de
synodis
contra
Arrianos
erroneum
atque
haereticum
est.
Praeterea,
quod
filium
dicant
Deum
esse
a
se
ipso,
quod
scilicet
haec
propositio
trahat
post
se
aliquot
perniciosos
errores,
nempe
quod
filius
Dei
dominus
noster
Iesus
Christus
privetur
sua
vera
legitima
et
aeterna
ex
aeterno
patre
genesi.
Si
enim,
inquiunt,
filius
Doi
a
se
ipso
Deus
est,
ergo
genitus
a
patre
non
est,
et
per
consequens
ingenitus
est,
idem
scilicet,
qui
pater.
Quo
fundamento
amisso,
nempe
ista
genesi
seu
filiatione,
ut
ita
dicam,
filii,
amitti
quoque
Christum,
amitti
mediatorem
et
eius
beneficia,
et
extra
verbum
evagando
coli
fictitia
nomina,
et
plura
principia
in
divinitate
induci.
Ab
hac
itaque
opinione
longissime,
uti
dico,
abest
illa
quae
proposita
est
conciliatio.
Ceterum
alterius
partis
opinio,
nempe
eorum
evangelicorum,
qui
trinitatis
vocabulum,
ut
dictum
est,
reiiciunt,
ad
propositam
conciliationem
perquam
proxime
accedit.
Congruit
enim
cum
reliquis
omnibus
istorum
thematibus,
propositionibus
conclusionibusque,
de
unica
tantum
propositione,
quae
ipsa
conciliationis
nomine
proponitur,
illis
non
convenit.
Haec
autem
talis
est.
Pater,
filius
et
spiritus
sanctus
recte
dicuntur
et
sunt
unus
Deus,
non
persona,
sed
indifferenti
natura,
id
est,
non
numero
unus,
nec
individuo,
sed
similitudine
aequalitateque
naturae,
quod
scilicet
filius
et
spiritus
sanctus
habeant
naturam
patris,
et
ex
patre
subsistant
quicquid
sunt.
Proinde
constituunt
isti
certas
quasdam
propositiones,
seu
brevia
quaedam
axiomata
doctrinae
docendique
caussa.
Dicunt
enim
istam
propositionem,
pater,
filius
et
spiritus
sanctus
sunt
unus,
falsam
esse
et
minime
catholicam:
quod
scilicet
ex
verbis
inordinate
prolatis,
ut
Hieronymus
dicit,
haeresis
incurratur.
Eo
enim
loci
particula
unus
confusionem
Sabellianam
in
divinitate
inducit,
et
significat
unum
individuum
identitate
numeri.
Quam
propositionem
propterea
ex-
Galvini
opera.
Vol
XX.
|