55:334
cuntur,
quia
sincero
cordis
affectu
ad
iustitiam
adspirant.
Dicuntur
non
peccare:
quia
et
si
carnis
infirmitate
labuntur,
peccato
tamen
non
consentiunt:
quin
potius
gemendo
luctantur,
ut
vere
testari
cum
Paulo
(Rom.
7,
19)
queant
se
malum
facere
quod
nolunt.
Manere
in
Christo
fideles
dicit,
quia
fide
in
eum
inserimur,
et
unum
efficimur
cum
ipso.
6.
Quisquis
peccat,
non
vidit
eum.
Oppositum
membrum
suo
more
addidit,
ut
sciamus
falso
praetexi
Christi
fidem
et
notitiam
absque
vitae
novitate.
Nusquam
enim
otiosus
est
Christus,
ubi
regnat:
sed
spiritus
sui
virtutem
exserit.
Proprium
autem
eius
esse
dictum
est,
peccatum
fugare,
non
secus
atque
sol
fulgore
suo
tenebras
dispellit.
Atque
iterum
hoc
loco
docemur
quam
viva
res
sit
et
efficax
Christi
cognitio
:
nempe
quae
nos
in
eius
imaginem
transformat.
Ita
per
affectum
et
notitiam,
nihil
aliud
intelligitur
quam
fides.
7.
Filioli,
nemo
vos
decipiat:
qui
facit
iustitiam
iustus
es^
quemadmodum
HU
iustus
est.
8.
Qui
facit
peccatum,
ex
diabolo
est:
quia
ab
initio
diabolus
peccat.
In
hoc
manifestatus
est
filius
Dei,
ut
solvat
opera
diaboli.
9.
Quisquis
natus
est
ex
Deo,
peccatum
non
facit,
quoniam
semen
eius
in
ipso
manet.
Et
non
potest
peccare,
quia
ex
Deo
genitus
est.
10.
In
hoc
manifesti
sunt
filii
Dei
et
filii
diaboli.
7.
Qui
facit
iustitiam.
Docet
hic
apostolus
testandam
esse
bonis
operibus
vitae
novitatem:
nec
constare
illam,
de
qua
loquutus
est,
Christi
cum
suis
membris
similitudinem,
nisi
fructus
suos
proferat:
ac
si
diceret,
quum
nos
esse
Christo
conformes
deceat,
huius
rei
veritas
et
testimonium
in
vita
nostra
exstet.
Eadem
est
haec
exhortatio
cum
illa
Pauli,
ad
Galat.
cap.
5,
25,
si
spiritu
vivitis,
spiritu
et
ambulate.
Multi
enim
libenter
persuaderent
se
habere
sepultam
in
cordibus
iustitiam,
dum
pedes,
et
manus,
et
linguam,
et
oculos
palam
occupat
iniquitas.
8.
Qui
facit
peccatum.
Hoc
quoque
facere,
ad
externa
opera
refertur,
ut
sit
sensus,
nullam
esse
Dei
et
Christi
vitam,
ubi
perverse
et
scelerate
se
homines
gerunt:
sed
tales,
diaboli
potius
esse
mancipia.
Qua
loquutione
melius
exprimit
quantopere
a
Christo
dissideant.
Quemadmodum
enim
Christum
prius
tanquam
omnis
iustitiae
fontem
posuit:
ita
nunc
diabolum
ex
opposito
statuit
caput
peccati.
Negavit
quemquam
esse
Christi,
nisi
qui
iustus
sit,
talemque
operibus
se
praestet
:
nunc
alios
omnes
in
diaboli
societatem
ablegat,
eiusque
imperio
subiicit:
ut
sciamus
nihil
esse
medium
quin
tyrannidem
Satan
occupet,
ubi
primatum
non
obtinet
Christi
iustitia.
Neque
tamen
duo
adversa
principia,
cum
Manichaeis,
fingenda
sunt.
Diabolum
enim
scimus
non
natura
nec
creationis
origine,
sed
|