52:334
in
illis
locatur.
Observa
autem
esse
tacitam
antithesin,
quum
praedicat
Deum
omnibus
affatim
dare.
Sensus
enim
est,
etiamsi
plena
rerum
omnium
copia
affluamus,
nos
tamen
nihil
habere
nisi
ex
sola
Dei
benedictione:
quoniam
ea
sola
est,
quae
nobis
subministrat
quidquid
opus
est.
Unde
sequitur
valde
falli,
qui
in
divitias
recumbunt
et
non
toti
pendent
a
Dei
benedictione,
in
qua
nobis
sita
est
victus
et
rerum
omnium
sufficientia.
Hinc
etiam
colligimus,
non
ideo
tantum
a
spe
divitiarum
nos
revocari,
quia
nonnisi
ad
usum
mortalis
vitae
pertineant:
sed
etiam
quia
nihil
sint
nisi
fumus.
Neque
enim
pane
alimur
tantum,
sed
Dei
benedictione.
Quum
dicit
abunde,
elc
arcoXauacv,
significat
quam
liberalis
sit
erga
nos
Deus,
imo
erga
universos
mortales,
adeoque
bruta
animalia.
Nam
ultra
necessitatem
longe
lateque
se
diffundit
eius
beneficentia.
18.
Ut
benefaciant
Superioribus
remediis
aliud
etiam
adiungit
ad
pravos
divitum
affectus
corrigendos,
dum
praescribit
quis
legitimus
sit
bonorum
usus.
Nam
quo
quisque
plus
opibus
abundat,
eo
amplior
illi
beneficentiae
materia
suppetit.
Et
quia
semper
ad
erogandum
pigriores
sumus
quam
deceat:
pluribus
verbis
eam
virtutem
commendat.
Addit
praeterea
stimulum
ex
mercedis
promissione:
Largiendo,
inquit,
et
communicando
meliorem
sibi
thesaurum
in
coelo
comparent,
quam
habere
possint
in
terra.
F
u
n
d
a
m
e
n
t
i
nomine
stabilem
et
firmam
durationem
significat.
Neque
enim
tineis,
aut
furibus,
aut
incendiis
obnoxiae
sunt
divitiae
spirituales
quas
nobis
in
coelo
recondimus:
sed
perpetuo
manent
extra
periculum
constitutae.
Contra
autem
nihil
in
terra
vere
fundatum
est,
sed
omnia
quodammodo
fluctuant.
Porro
quod
inde
inferunt
papistae,
nos
igitur
bonis
operibus
vitam
aeternam
promereri,
nimis
frivolum
est.
Acceptum
certe
fert
Deus
quidquid
pauperibus
impensum
fuerit:
sed
quia
vix
centesima
ex
parte
officio
suo
satisfaciunt
etiam
perfectissimi,
indigna
est
nostra
benignitas
quae
in
rationem
per
se
coram
Deo
veniat.
Imo
si
ad
calculum
nos
vocaret
Deus,
nemo
erit
qui
non
conturbet.
Adeo
longe
absumus
a
plena
solutione.
Sed
postquam
nos
gratuito
sibi
conciliavit
Deus,
officia
nostra,
qualiacunque
sint,
sic
accepta
habet,
ut
indebita
mercede
dignetur.
Proinde
remuneratio
non
ex
meriti
ratione
pendet,
sed
ex
liberali
Dei
acceptione:
adeoque
fidei
iustitiae
non
repugnat,
ut
eius
sit
quasi
appendix.
20.
O
Timothee.
Tametsi
varie
exponunt
depositi
nomen,
ego
simpliciter
eo
notari
puto
gratiam,
qua
instructus
erat
Timotheus
ad
munus
suum
exsequendum.
Eadem
vero
ratione
depositum
nominatur
qua
et
talentum.
Nam
ea
lege
nobis
committit
quidquid
donorum
in
nos
confert
Deus,
ut
reddenda
sit
olim
ratio,
si
nostra
ignavia
perierit
utilitas,
quae
inde
provenire
debuerat.
Admonet
|