7:333
333
CALUMNIAS.
334
huius
conditionis
aleam
positos.
Suspirium
autem
illud,
iam
dictum
est,
non
nisi
a
singulari
affectu
proficisci,
quo
fidelium
unusquisque
peculiariter
tangitur,
pro
miseriae
praesentis
taedio
ac
iuxta
fidei
suae
modum.
Quod
ergo
nos
fratribus
nostris
optare
voluit
Dominus,
id
optemus,
corporis
sui
redemptionem
expetant,
qui
se
regni
coelestis
haeredes
fore
certo
confidunt.
8.
Ad
postremam
obiectionem,
qua
pro
confesso
sumitur,
sancte
peti
posse
quidquid
promissum
a
Domino
necdum
exhibitum
est,
respondeo,
in
concipiendis
precibus
semper
esse
spectanda
mandatum
et
promissionem.
Praescripta
sunt
quae
orare
pro
fratribus
debeamus,
nempe
ut
quotidianum
illis
suum
panem
Dominus
largiatur,
ut
peccata
illis
remittat,
ut
eos
a
tentatione
liberet.
Quod
nobis
exposcimus,
ut
primo
quoque
tempore
dissolvamur,
ab
hoc
peccatricis
massae
carcere
liberemur,
id
anne
aliis
expediat,
[pag.
81]
quia
incertum
est,
illis
poscendum
non
est.
Ut
quisque
sibi
negotium
fieri
a
carne
sua
sentit,
pro
suo
peculiari
affectu,
peculiare
etiam
suspirium
emittere
debet.
Multo
minus
nobis
petenda
est
ipsorum
resurrectio,
quum
ipsi
etiam,
receptis
albis
stolis,
quiescere
iussi
sint,
donec
conservorum
numerus
impleatur
Apoc.
6
(11).
Manet
ergo
istud
nobis
inconcussum
nullis
canonicis
scripturis
hanc
orandi
rationem
approbari.
Iam
quum
sit
certissimum,
affici
Deum
contumelia,
nisi
perpetuo
eius
voluntatem
in
oratione
respicimus,
nulla
autem
in
scripturis
omnino
particula
sit,
quae
nos
de
quiescentibus
in
Christo
sollicitos
esse
debere
insinuet,
dogma
Caroli
var&im
et
inutile
esse
constat,
futile
et
curiosum.
Huc
accedunt
quaecunque
sanctorum
exempla
in
scripturis
leguntur.
Nullum
enim
eorum
pro
mortuis
orasse
memoriae
proditum
est,
quum
tamen
omnia,
quae
exhiberi
mortuis
officia
solent,
diligenter
et
paene
anxie
scriptura
recitet:
quemadmodum
videmus
in
Sara,
Iacob,
Ioseph,
filio
Davidis,
Ioanne
Baptista,
Stephano
factum.
Atque
id
quidem
optima
ratione.
Nam
qui
adhuc
premuntur
hoc
corporis
ergastulo,
cum
peccato
et
carne
luctantur,
gemunt
sub
corporis
pondere,
laborant
et
dura
exercitatione
vexantur,
soluti
conquiescunt.
Mortem
enim
Paulus
vocat
cursus
consummationem
1
Timoth.
6.
1)
[pag.
82]
Proinde
recte
Iacobus,
qui
mutuum
orandi
officium
continet
inter
peccatores,
Confitemini,
inquit,
vicissim
peccata
vestra,
et
orate
alter
pro
altero,
ut
sani
sitis
(Iac.
5,
16).
Nempe
orandum
pro
fratribus
indicat,
quoniam
sunt
peccatores,
qui
orationibus
nostris
iuvari
opus
habeant.
Porro
si
saeculo
apostolorum
mos
iste
obtinue-
1)
Imo
2.
Ttm.
4,
7.
|