5:333
CATECHISMUS.
reliquis
omnibus,
qui
eodem
Dei
consilio,
ante
mundi
constitutionem,
reprobati
sunt,
clarissima
veritatis
praedicatio
nihil
quam
odor
mortis
in
mortem
esse
potest.
Porro
cur
illos
misericordia
sua
Dominus
dignetur,
in
hos
iudicii
sui
severitatem
exerceat,
rationem
penes
illum
esse
sinamus,
quam
nos
omnes,
nec
sine
optima
ratione,
celatos
esse
voluit.
Non
enim
vel
tantam
lucem
ingenii
nostri
hebetudo
ferre,
vel
tantam
sapientiae
magnitudinem
tenuitas
capere
valeat.
Ac
omnino
quicunque
se
hic
attollere
contendent,
nec
cohibere
mentis
suae
temeritatem
sustinebunt,
verum
esse
experientur
quod
ait
Solomon:
Scrutatorem
maiestatis
oppressum
iri
a
gloria
(Prov.
25,
2).
1)
Tantum
id
nobiscum
statuamus,
illam
Domini
dispensationem,
tametsi
occulta
nobis
est,
iustam
nihilominus
et
sanctam
esse.
Nam
si
universum
hominum
genus
perderet,
id
faceret
iure
suo.
In
iis
quos
a
perditione
[pag.
17]
revocat,
nil
nisi
summam
eius
bonitatem
contemplari
licet.
Electos
ergo
vasa
esse
misericordiae
ipsius,
us
sunt,
agnoscamus:
reprobos,
vasa
irae,
sed
non
nisi
iustae.
Ab
utrisque
argumentum
ac
materiam
praedicandae
eius
gloriae
sumamus.
Neque
rursum,
quod
plerisque
usu
venire
solet,
ad
stabiliendam
salutis
nostrae
certitudinem^
quaeramus
in
ipsum
coelum
penetrare,
et
quid
ab
aeterno
de
nobis
Deus
decreverit
percontari*
quae
cogitatio
nihil
quam
misera
anxietate
ac
perturbatione
vexare
nos
potest.
Sed
testimonio
contenti
simus,
quo
satis
superque
nobis
ipsam
Dominus
confirmavit.
Nam
ut
in
Christo
electi
sunt
omnes,
quicunque
ante
iacta
mundi
fundamenta
praeordinati
ad
vitam
fuerunt
(Eph.
1,
4):
ita
is
est,
in
quo
electionis
nostrae
pignus
nobia
exhibetur.
Siquidem
ipsum
fide
excipimus
et
amplectimur.
Quid
enim
in
electione
quaerimus,
nisi
ut
vitae
aeternae
simus
participes?
Atqui
eam
in
Christo
obtinemus,
qui
et
vita
erat
ab
initio
(Ioann.
1,
4),
et
nobis
in
vitam
praepositus
est,
ut
omnes
qui
credunt
in
eum,
non
pereant,
sed
fruantur
vita
aeterna
(Ioann.
3,
16).
Quod
si
Christum
fide
possidentes,
vitam
simul
in
eo
possidemus,
ultra
de
aeterno
Dei
consilio
quidquam
percontari,
nostra
minime
refert.
Christus
enim
non
speculum
est
duntaxat,
quo
Dei
voluntas
nobis
repraesentatur:
sed
pignus,
quo
veluti
obsignatur.
QUID
SIT
VERA
FIDES.
Fides
autem
christiana
non
nuda
aut
Dei
cognitio,
aut
scripturae
intelligentia
putanda
est,
quae
in
cerebro
volutata
cor
minime
afficiat:
qualis
solet
esse
opinio
earum
rerum,
quae
probabili
[pag.
18]
ratione
nobis
confirmantur.
Sed
firma
est
ac
solida
1)
Cf.
Instit
p.
141
|