49:333
333
CAPUT
IL
334
sidia,
quibus
instructus
aliquid
effecerit:
sed
ex
quo
se
destitutum
istis
opibus
suisse
fatetur:
inde
magis
elucere
in
suo
ministerio
Dei
potentiam
subinfert,
quae
huiusmodi
subsidiis
non
indiguerit.
Verum
hoc
posterius
aliquanto
post
subiunget:
nunc
tantum
illo
concesso
quod
caruerit
humana
sapientia,
hoe
sibi
interea
retinet,
quod
Dei
testimonium
annuntiant.
Tametsi
autem
Dei
testimonium
passive
quidam
interpretes
exponunt:
ego
tamen
non
dubito
quin
ad
mentem
apostoli
magis
accommodatus
sit
diversus
sensus:
ut
testimonium
Dei
sit
quod
a
Deo
profectum
est,
nempe
doctrina
evangelii,
cuius
ipse
autor
est
ac
testis.
Aoyov
ano
Tfjc
aociac
nunc
distinguit:
unde
quod
prius
admonui,
confirmatur,
non
de
inani
tantum
garrulitate
eum
hactenus
loquutum:
sed
totum
humanae
doctrinae
cultum
comprehendisse.
2,
Non
enim
eximium
duxi.
Quum
xpivetv
Graecis
saepe
significet
exXeystv,
hoc
est
tanquam
pretiosum
seligere:
nemo
sani
iudicii
(opinor)1)
negabit
probabilem
quam
posui
versionem:
modo
ne
repugnet
syntaxis.
Et
tamen
si
vertamus,
nullam
scientiae
partem
in
pretio
habui,
nihil
erit
asperum
:
quod
si
aliquid
subaudias,
non
male
fluet
sententias
hoc
modo:
nihil
in
meo
scire,
vel
scientiae
gratia
eximium
duxi.
Quamquam
diversam
expositionem
non
prorsus
reiicio,
quod
Paulus
affirmet
se
nihil
pro
scientia,
vel
scientiae
loco
duxisse
praeter
unum
Christum.
Ita
subaudienda
esset
graeca
praepositio
avxl,
ut
saepe
fieri
solet.
Caeterum
sive
quis
non
improbet
priorem
sensum,
sive
hic
posterior
magis
arrideat,
summa
huc
redit:
quod
mihi
defuerunt
ornamenta
sermonis,
quod
etiam
disserendi
elegantior
subtilitas
defuit,
inde
factum
est,
quia
non
affectavi,
imo
magis
adspernatus
sum
:
quia
unum
illud
mihi
in
pretio
erat,
ut
Christum
simpliciter
annuntiarem.
Quod
addit
c
r
u
c
i
f
i
x
u
m
,
eo
non
intelligit
se
nihil
praedicare
in
Christo
praeter
crucem:
sed
cum
ipsa
crucis
humilitate
Christum
nihilominus
praedicare:
ac
si
diceret,
non
faciet
ignominia
crucis
ut
non
suspiciam
eum
a
quo
est
salus,
vel
ut
me
pudeat
totam
in
eo
sapientiam
meam
includere
:
illum,
inquam,
quem
propter
crucis
probrum
superbi
homines
fastidiunt
ac
repudiant.
Ideo
sic
resolvenda
est
oratio:
nulla
mihi
scientia
tanti
fuit,
ut
aliud
cognoscere
appeterem
quam
Christum
,
licet
crucifixum.
Facit
haec
particula
ad
aufyjacv,
ut
stomachum
magis
moveat
arrogantibus
illis
magistris
quibus
propemodum
sordebat
Christus,
quum
ex
altioris
cuiusdam
sapientiae
opinione
plausum
captarent.
Pulcher
locus,
unde
intelligimus
et
quid
docere
debeant
fideles
ministri,
et
quid
*)
erit,
qui
non
mihi
assentiatur
in
hac
versione
quam
posui.
Hoc
ergo
vult
apostolus
:
|