8:332
locus:
in
quo
homine
adeo
insipida
sunt
omnia,
ut
in
eo
refellendo
quidquam
operae
locare
pudeat.
Nec
sane
congredi
cum
ista
umbra
dignarer,
nisi
stulta
multorum
consternatio
me
cogeret.
Neque
enim
defuturos
arbitror,
qui
ex
puerilibus
nugis
facilem
me
captare
victoriam
putantes,
inane
studium
derisui
habeant.
Equidem
nisi
noceret,
quantum
non
sine
maximo
dolore
audio,
contemptu
potius
obterendum
censerem,
quam
verbis
refellendum.
Sed
quando
eius
libri
per
Italiam
volitantes,
multos
passim
dementant,
cum
deliro
homine,
si
opus
sit,
paulisper
ineptire
malo,
quam
meo
silentio
pati,
ut
cum
tanta
ecclesiae
iactura
insania
eius
grassetur.
1)
Quum
olim
propheta
Ezechiel
anus
fatidicas
[pag.
148]
videret
fucum
populo
facere:
muliebre
bellum
subire
non
erubuit
(Ezech.
13,
17).
Ergo,
neque
nos
pigeat,
si
Christi
servi
esse
volumus,
qualescunque
tandem
sint,
qui
in
horreum
Domini
suas
quisquilias
ingerere
nituntur,
eos
conserta
manu
depellere.
Quod
aeterno
Dei
consilio
praedestinatos
esse
homines
dicimus,
vel
ad
salutem,
vel
ad
exitium:
tribus
de
causis
nos
ea
in
re
hallucinari
G-eorgius
putat.
Quarum
primam
assignat,
quod
Electionis
nomen
non
observemus
diverso
sensu
accipi
in
scriptura:
nempe,
quod
ad
munus
temporale
quosdam
eligat
Deus,
ubi
nulla
fit
aeternae
vitae
mentio,
neque
etiam
ratio
habetur.
Sed
quibus
persuadeat
stolidus
nugator,
nos
in
scriptura
tam
male
exercitatos
esse,
ut
nondum
teneamus,
Saulem,
qui
reprobus
erat,
regem
tamen
esse
electum?
(1
Sam.
9,
16.)
Iudam,
diabolum
vocari,
qui
unus
erat
ex
duodecim,
quos
a
se
Christus
electos
praedicat?
(Ioann.
6,
70.)
Cur
locos
non
notat
male
et
impie
a
nobis
adductos,
qui
errorem
patefaciant?
Verum,
somnia
ipse
sibi
fabricat,
quae
in
cerebro
suo
nata,
tanquam
aliena
debellet:
interea
mirum,
quomodo
decimo
circiter
versu
praecepti
sui
oblitus,
Pauli
testimonio
nos
oppugnet:
Ne
quum
aliis
praedicavero
ipse
reprobus
efficiar
(1
Cor.
9,
27).
Colligit
enim,
vel
mentiri
Paulum,
qui
timere
se
iactet,
ne
concidat
immutabilis
Dei
electio,
vel2)
suae
electionis
fuisse
ignarum:
nec
videt
miser,
reprobum
[pag.
149]
illic
probato
opponi,
qui
certa
suae
pietatis
experimenta
dederit.
Cur
non
tunc
illi
in
mentem
venit
diversa
vocis
acceptio?
Nam
et
argentum
reprobum
apud
Ieremiam
(6,
30),
et
in
epistola
ad
Hebraeos
(6,
7),
reproba
terra,
non
divinitus
exitio
devotum
argentum
vel
terram
significat,
sed
vitiosum
nihilique
argentum
et
terram
infrugiferam.
Quod
autem
in
verbis
Pauli
relatio
ad
homines
fiat,
sicuti
in
altera
quoque
epistola
1)
Add.
Nous
voyons
que
S.
Paul
n'a
point
eu
honte
de
s'attacher
a
un
forgeron
lequel
se
dressoit
contre
l'Evangile.
2)
Pro
vel
Beza
et
Amst.
male
habent:
et.
|