7:332
et
angelis
et
utrumque
hac
mea
oratione
comprehendi,
quod
pugnat
cum
Christi
instituto.
Si
obiiciat,
Christum
hac
in
parte
et
angelos
nihil
habere
nobiscum
commune,
respondeo,
hoc
argumento
parem
vim
habere
utriusque
consequentiam,
quum
sit
eadem
omnino
in
antecedentibus
similitudo.
Quin
pro
coelo
quoque
et
astris,
terra
et
reliquis
creaturis
esse
precandum,
admittere
cogetur,
ut
a
corruptione
liberentur,
et
nova
fiant
omnia,
sicut
fore
praedictum
est.
Sequuntur
enim
et
ista
complementum
regni
Dei.
Praeterea
si
mihi
oranti,
ut
veniat
regnum
Dei,
ista
cogitatio
sese
obtulerit
de
mortuorum
resurrectione,
eadem
ratione
mihi
orandum,
ut
impii
quoque
resurgant
aeternis
cruciatibus
addicendi.
Nam
aeque
declaratur
regnum
[pag.
79]
Dei
impiorum
condemnatione
atque
piorum
salute.
Neque
id
in
genere
duntaxat,
sed
singulatim,
modo
sub
conditione.
Igitur
pro
parente
impio
non
aliter
huic
orandum
colligam,
ut
tradatur
gehennae,
quam
pro
Petro
ac
Paulo,
ut
beatum
corporis
resurrectionem
sortiantur,
quod
sane
nobis
in
mentem
venire
Dominus
noluit.
6.
Dum
liberari
a
malo
interpretatur,
liberari
a
morte,
respondeo
malum
illud
nihil
esse
aliud
quam
tentationem
illam
ipsam,
quam
eo
in
loco
deprecamur,
ut
sit
exegesis
prioris
sententiae,
addita
in
modum
antitheseos.
Atque
huc
facit,
quod
Lucas,
qui
eandem
refert
orationem,
postremam
illam
particulam
in
totum
omisit,
quam
amplificandi
et
explicandi
gratia
videtur
Matthaeus
addidisse,
ut
malum
constet
esse
tentationem.
Ipsa
quoque
vocabuli
significatio,
ut
alia
desint,
sic
cogit
interpretari,
quandoquidem
ea
voce
utitur,
quae
in
novo
testamento
pro
maligno
et
malitia
usurpatur.
Id
enim
πονηρὸς
1)
significat
Matth.
13
,19);
1
Ioann.
2
(13);
Ephes.
6
(16);
2
Thess.
3
(3);
Ioann.
17
(15)
ubi
orat
Christus
patrem,
non
ut
suos
tollat
e
mundo,
sed
liberet
eos
a
malo,
innuens
scilicet
aliud
esse
malum,
de
quo
hic
agitur,
aliud
tolli
a
mundo,
hoc
est
liberari
a
morte
corporis.
Neque
excipere
licet
malignum
pro
diabolo
accipi
posse,
cuius
tyrannide
tamdiu
detinemur,
quamdiu
morti
subiacemus.
Hoc
enim
epitheto,
quo
hic
ab
effectu
designatus
est,
intelligimus
[pag.
80]
a
qua
ipsius
potestate
optemus
liberari.
Nihilo
illud
magis
audiendum,
precari
nos
ut
ab
omni
eo
eximamur
quod
peccati
malum
consequitur.
Alioqui
orandum
esset
ne
ipsam
quoque
mortem
subeamus.
7.
Debere
nos
fratribus
non
minus
boni
quam
nobis
ipsis
optare
fateor.
Neque
vero
nobis
aliud
boni
a
se
poscere
nos
docuit
Dominus,
quam
ut
remittantur
nobis
delicta
ete.
Quae
precatio
ad
mortuos
spectare
non
potest,
iam
extra
miserae
1)
In
edito
textu
legitur:
PONIROS.
|