[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:331  331  EPIST.  PAULI  AD  TIMOTHEUM  I  332  diem  et  horam  praestitimus  Deo,  ne  praestare  differat  si  quid  promisit:  ideo  nimiam  festinationem  mature  cohibet  in  exspectando  Christi  adventu.  Nam  hoc  sibi  volunt  haec  verba,  Quam  suis  temporibus  repraesentabit  beatus,  ete.  Aequiore  enim  animo  exspectant  homines  cuius  nondum  opportunum  adesse  tempus  sciunt.  Qui  fit  ut  in  sustinendo  naturae  ordine  simus  tam  patientes,  nisi  quod  nos  retinet  ista  cogitatio,  intempestive  nos  facturos  si  contra  desideriis  nostris  luctemur?  Ita  sciamus,  Christi  revelationi  suum  esse  tempus  destinatum  quod  patienter  exspectare  nos  oporteat.  15.  Beatus  et  solus  princeps.  Istis  elogiis  ideo  extollit  Dei  principatum,  ne  principum  huius  saeculi  fulgor  oculos  nobis  perstringat.  Ac  praecipue  illo  tempore  necessaria  fuit  eiusmodi  admonitio.  Quanta  enim  tunc  fuit  regnorum  omnium  magnitudo  et  potentia,  tantundem  Dei  maiestas  et  gloria  obscurabantur.  Nam  quotquot  rerum  potiebantur,  non  modo  infestissimi  erant  regni  Dei  hostes:  sed  superbe  insultabant  Deo,  sacrumque  eius  nomen  pedibus  calcabant.  Ac  quo  maiore  fastu  despiciebant  veram  religionem,  eo  beatiores  sibi  videbantur.  Quis  non  ex  tali  rerum  facie  iudicasset,  Deum  misere  victum  et  oppressum?  Videmus  quam  insolenter  efferatur  Cicero  adversus  Iudaeos  propter  afflictas  eorum  fortunas,  in  oratione  pro  Flacco.1)  Dum  ita  rebus  secundis  inflatos  esse  impios  vident  boni,  interdum  exanimantur:  quare  Paulus,  ut  ab  evanido  isto  splendore  piorum  oculos  avertat,  beatitudinem,  principatum  et  regnum  vendicat  uni  Deo.  Solum  principem  quum  vocat,  non  evertit  politicum  ordinem,  quasi  nulli  in  mundo  esse  debeant  magistratus  aut  reges:  sed  eum  esse  solum  significat,  qui  a  seipso  regnat  ac  suapte  virtute.  Quod  etiam  ex  sequentibus  patet,  quae  vice  expositionis  addidit,  rex  regnantium  et  dominus  dominantium.  Summa  est,  omnes  mundi  potestates  summo  eius  imperio  subesse,  ab  ipso  pendere,  stare  denique  et  cadere  eius  nutu.  Hoc  vero  imperium  esse  incomparabile,  quia  ad  eius  gloriam  nihil  sint  reliqua  omnia:  et  quum  haec  caduca  sint  et  brevi  interitura,  illud  perpetuo  duret.  16.  Qui  solus  habet  immortalitatem.  In  hoc  incumbit  Paulus  ut  nihil  extra  Deum  felicitatis,  nihil  dignitatis  aut  excellentiae,  nihil  vitae  reliquum  faciat.  Ideo  nunc  dicit  solum  Deum  esse  immortalem,  ut  sciamus  nos  cum  omnibus  creaturis  non  proprie  vivere,  sed  vitam  ab  ipso  mutuari  duntaxat.  Hinc  sequitur,  dum  adspiramus  ad  Deum,  fontem  vitae  immortalis,  hanc  praesentem  vitam  pro  nihilo  ducendam  esse.  Sed  obiicitur,  suam  humanae  animae  et  angelis  esse  immortalitatem:  ideo  hoc  non  vere  de  solo  Deo  praedicari.  Respondeo  non  hic  negari  *)  Vide  C.  28.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci