49:331
331
EPIST.
PAULI
AD
CORINTHIOS
I
332
Qui
factus
est
nobis
a
Deo.
Quoniam
plerique
reperiuntur
qui,
quum
recedere
a
Deo
ex
professo
non
velint,
aliquid
tamen
extra
Christum
quaerunt,
perinde
ac
si
non
omnia
in
se
unus
contineret:
obiter
enumerat
quibus
quantisque
thesauris
instructus
sit
Christus,
et
simul
ut
exprimat
quis
sit
in
Christo
subsistendi
modus.
Nam
dum
Christum
iustitiam
nostram
appellat,
subaudienda
est
antithesis,
quod
in
nobis
nihil
sit
nisi
peccatum
:
et
sic
in
aliis.
Quatuor
porro
Christo
elogia
hic
adscribit,
quae
totam
eius
virtutem,
et
quidquid
ab
ipso
bonorum
recipimus
complectuntur.
Primo
dicit,
n
o
b
i
s
f
a
c
t
um
e
s
s
e
s
a
p
i
e
n
t
i
a
m
.
Quo
intelligit,
absolutam
sapientiae
perfectionem
in
ipso
nos
obtinere
:
quia
se
in
eo
pater
nobis
ad
plenum
revelaverit,
ne
quid
praeter
ipsum
scire
appetamus.
Similis
est
locus
ad
Colossenses
2,
3.
In
ipso
reconditos
esse
omnes
thesauros
sapientiae
et
scientiae
:
de
quo
inferius
capite
proximo
plura.
Secundo
dicit,
n
o
b
i
s
f
a
c
t
u
m
esse
in
i
u
s
t
i
-
t
i
a
m
:
quo
intelligit,
nos
eius
nomine
acceptos
esse
Deo,
quia
morte
sua
peccata
nostra
expiaverit,
et
eius
obedientia
nobis
in
iustitiam
imputetur.
Nam
quum
fidei
iustitia
in
peccatorum
remissione
et
gratuita
acceptione
consistat,
utrumque
per
Christum
consequimur.
Tertio
vocat
s
a
n
c
t
i
f
i
c
a
t
i
o
-
nem:
quo
intelligit,
nos
alioqui
natura
profanos,
spiritu
eius
regenerari
in
sanctitatem,
ut
serviamus
Deo.
Unde
etiam
colligimus
non
posse
nos
gratis
iustificari
sola
fide,
quin
simul
sancte
vivamus.
Istae
enim
gratiae
quasi
individuo
nexu
cohaerent
:
ut
qui
eas
separare
nititur,
Christum
quodammodo
discerpat.
Proinde
qui
per
Christum
gratuita
Dei
bonitate
iustificari
quaerit,
cogitet
fieri
hoc
non
posse
quin
simul
in
sanctificationem
eum
apprehendat:
hoc
est,
eius
spiritu
renascatur
in
vitae
innocentiam
et
puritatem.
Qui
autem
nos
calumniantur,
quasi
gratuitam
fidei
iustitiam
praedicando
a
bonis
operibus
avocemus
homines,
abunde
hinc
refelluntur,
quod
fides
non
minus
regenerationem
in
Christo
apprehendit
quam
peccatorum
veniam.
Rursum
observa
sic
duo
ista
Christi
officia
coniungi,
ut
tamen
distinguatur
unum
ab
altero
:
quae
ergo
Paulus
nominatim
discernit,
perperam
confundere
non
licet.
Quarto,
i
n
r
e
d
e
m
p
t
i
o
-
nem
datum
esse
docet
:
quo
intelligit
eius
beneficio
nos
tam
ab
omni
peccati
servitute,
quam
omni
miseria,
quae
inde
manat,
liberari.
Ita
redemptio
primum
Christi
donum
est
quod
inchoatur
in
nobis,
et
ultimum
perficitur.
Hoc
enim
salutis
est
initium,
quod
ex
peccati
et
mortis
labyrintho
extrahimur
:
interea
tamen
usque
ad
ultimum
resurrectionis
diem
gemimus
desiderio
redemptionis,
ut
habetur
Rom.
8,
26.
Modns
autem
si
quaeritur,
quo
Christus
in
redemptionem
nobis
datus
est,
respondeo,
quia
pretium
se
constituit.
Postremo,
bonorum
omnium,
|