8:330
peculiariter
fore
praevidit
:
ut
illi
cooperantes,
sancti
per
eam
essemus.
Elegit
secundum
propositum
voluntatis
suae:
quod
est
et
erat
[pag.
144]
eiusmodi,
ut
eos
eligeret,
de
quibus
praesciebat
futurum
quod
dictum
est.
Elegit
in
laudem
gratiae
suae,
quae
nos
sanctificat:
ut
laus
est
praeceptoris,
virtus
et
doctrina
discipuli.
Quasi*)
vero
non
istud
sit
Dei
propositum,
quod
alibi
(2
Tim.
1,
9)
Paulus
omnibus
humanis
operibus
opponit.
Quasi
in
nomine
Beneplaciti
non
expressior
sit
hoc
loco
gratiae
commendatio.
Quasi
non
dicatur
proposuisse
Deus
in
se
ipso
beneplacitum
suum,
quia
causam
in
nobis
nullam
reperiens
sibi
ipse
ad
nos
servandos
causa
fuit.
Quasi
frustra
totum
salutis
nostrae
effectum
a
decreto
illo
et
proposito
et
beneplacito
pendere
quinquies
repetat.
Quasi
non
diserte
pronunciet,
quia
electi
eramus,
nos
in
Christo
fuisse
benedictos.
Quasi
non
sanctificationem,
et
quidquid
est
bonorum
operum,
ex
electione
tanquam
aquas
ex
fonte
derivet.
Quasi
non
eidem
gratiae
acceptum
ferat,
quod
Dei
figmentum
sumus,
ad
bona
opera
conditi,
quae
praeparavit.
Quasi
non
a
reliquis
nos
discernat,
ut
gratuito'solo
Dei
favore
nos
excellere
sciamus.
En
quam2)
apte
operum
praescientiam
cum
Paulino
textu
conciliet.
Quanto
satius
fuerat,
illam
admirantis
personam
retinere,
quam
semel
ad
momentum
suscipere
coactus,
mox
ad
superbas
speculationes
transvolans,
deponit.
Et
haec
quidem,
quae
uberius
supra
tractavi,
nunc
cursim
tantum
delibo.
[pag.
145]
Augustinum
postquam
acriter
flagellavit,
ut
qui
in
hac
disputatione
impetu
magis
quam
moderata
ratione
feratur,
qui
huc
illuc
impingat,
qui
proferat
quae
aliena
videntur
Dei
bonitate:
eius
deinde
suffragio
quam
parum
verecunde
utatur,
tribus
verbis
ostendam.
Diligentiam
sancti
viri
laudat,
quod
in
libro
ad
Simplicianum
Mediolanensem
episcopum
sedulo
quaestionem
hanc
ventilet.
An
opus
aliquando
inspexerit,
nescio:
quum
ex
libris
duobus
libellum
unum
faciat.
Mirum
tamen,
cur
librum
illum,
quem
se
Augustinus
initio
sui
episcopatus
scripsisse
commemorat,
bonus
iste
dexterque
interpres
ex
omnibus
maxime
delegerit.
Nam
etsi
illum
Pelagio
autor
opponit,
non
tamen
dissimulat,
quanto
plenius
postea
et
solidius
de
eadem
re
disseruerit.3)
Haec
eius
verba
sunt:
Illic
a
me
ostensa
est
praedestinatio
sanctorum:
quam
postea
diligentius
et
operosius,
quum
adversus
Pelagianos
1)
II
babille
ainsi
avec
une
audace
ie
ne
say
quelle,
comme
si
ete.
2)
En
quam.-
.
.
.
delibo:
Voyla
doncques
les
belles
solutions
qu'amene
Pighius
pour
me
desnuer
des
tesmoignages
de
l'Escriture.
Caett.
om.
3)
Libr.
1
de
praedestin,
sanctorum
cap.
4.
De
bono
persever,
cap.
20.
|