55:330
Propterea
mundus.
Haec
tentatio
graviter
fidem
oppugnat,
adeo
non
reputari
nos
in
filiis
Dei,
vel
ullam
tantae
praestantiae
notam
in
nobis
conspici,
ut
potius
nos
totus
fere
mundus
ludibrio
habeat.
Ergo
ex
praesenti
statu
vix
colligi
potest,
Deum
esse
nobis
patrem
:
sicuti
diabolus
omnia
machinatur,
ut
hoc
beneficium
obscuret.
Huic
scandalo
medetur
quum
dicit,
nos
hodie
quales
sumus
nondum
agnosci,
quia
mundus
Deum
non
cognoscit:
itaque
non
esse
mirum,
si
eius
filios
contemnat.
Cuius
rei
illustre
speculum
exstitit
in
Isaac
et
Iacob.
Nam
quum
uterque
a
Deo
electus
esset,
illum
Ismael
risu
et
sannis,
hunc
Esau
minis
et
gladio
persequebatur.
Ergo
utcunque
videamur
oppressi
in
mundo,
stat
nihilominus
salus
nostra
recta
et
incolumis.
2.
Nunc
filii
Dei
sumus.
Nunc
ad
proprium
cuiusque
sensum
descendit.
Nam
quamvis
impii
nos
ad
spem
abiiciendam
non
sollicitent,
praesens
tamen
nostra
conditio
a
gloria
filiorum
Dei
multum
abest.
Nam
quantum
ad
corpus
spectat,
pulvis
et
umbra
sumus:
mors
semper
ante
oculos
versatur:
interea
mille
aerumnis
sumus
obnoxii:
anima
vero
innumeris
malis
subiecta:
ita
in
nobis
infernum
semper
reperiemus.
Quo
magis
necesse
est
sensus
omnes
nostros
abstrahi
a
praesenti
rerum
adspectu,
ne
miseriae,
quibus
undique
circumdati
sumus
et
prope
obruti,
eius
felicitatis,
quae
adhuc
latet,
fiduciam
nobis
excutiant.
Hoc
enim
apostoli
consilium
est,
perperam
nos
esse
facturos,
si
ex
praesenti
statu
aestimemus
quid
nobis
Deus
contulerit:
sed
indubia
fide
tenendum
esse
quod
nondum
apparet.
Scimus
autem
quod
si
apparuerit.
Haec
conditio
resolvi
debet
in
adverbium
temporis
Ubi,
vel
Quum.
Porro
verbum
hoc,
apparuerit,
diverso
sensu
quam
prius
accipitur.
Dicebat
nuper
apostolus,
nondum
apparuisse
quod
simus
futuri,
quod
absconditus
sit
adoptionis
nostrae
fructus:
quia
in
coelo
est
nostra
felicitas,
non
autem
procul
inde
in
terra
peregrinamur:
quia
haec
caduca
vita,
et
centum
assidue
mortibus
subiecta,
longe
dissimilis
est
aeternae
gloriae,
quae
Dei
filios
decet:
quia
carnis
ergastulo
servilem
in
modum
inclusi,
longe
a
libero
coeli
terraeque
dominio
distamus.
Nunc
vero
ad
Christum
refert
particulam
istam,
quum
apparuerit.
Idem
enim
docet
quod
Paulus
ad
Colossenc68
cap.
3,
3,
ubi
dicit,
Vita
vestra
cum
Christo
abscondita
est:
ubi
vero
Christus
apparuerit
vita
vestra,
tunc
et
vos
cum
ipso
apparebitis
in
gloria.
Neque
enim
aliter
stare
fides
nostra
potest,
quam
dum
in
Christi
adventum
respicit.
Nam
haec
causa
est
our
Deus
gloriae
nostrae
manifestationem
differat,
quia
nondum
manifestatus
sit
Christus
cum
potentia
regni
sui.
Haec
inquam
una
est
sustinendae
fidei
nostrae
ratio,
ut
patienter
vitam
nobis
promissam
exspectemus.
Simul
ac
paululum
a
Christo
quispiam
deflexerit,
necesse
|