49:330
spectu
Dei.
Caeterum
hic
non
dicit
Paulus,
nullos
esse
nobiles
aut
potentes
a
Deo
vocatos,
sed
paucos.
Finem
indicat,
ut
Dominus
contemptibiles
magnis
praeferendo
gloriam
carnis
deiiceret.
Sed
idem
Deus
per
os
Davidis
reges
hortatur
ad
Christum
osculandum
(Psal.
2,
12):
per
os
quoque
Pauli
pronuntiat
(1.
Tim.
2,
4),
se
velle
omnes
salvos
fieri,
et
Christum
suum
omnibus
tam
parvis
quam
magnis,
tam
regibus
quam
hominibus
privatis
esse
expositum.
Huius
rei
documentum
ipse
exhibuit
:
vocantur
ad
Christum
primo
loco
pastores,
sequuntur
tamen
postea
philosophi:
piscatores
indocti
et
contempti
summum
honoris
gradum
occupant,
sed
in
eorum
scholam
deinde
recipiuntur
reges
eorumque
consiliarii,
senatores,
rhetores.
28.
Ea
quae
non
erant.
Similibus
verbis
utitur
capite
ad
Romanos
4,
17,
sed
alio
sensu.
Illic
enim
universalem
piorum
vocationem
describens,
dicit,
nos
nihil
esse
antequam
vocemur:
quod
intelligendum
est
de
veritate
coram
Deo,
etiamsi
aliquid
esse
videamur
in
oculis
hominum
:
hic
autem
ad
hominum
opinionem
referri
debet
oooevsta
de
qua
loquitur.
Quod
liquet
ex
opposito
membro,
ubi
dicit
hoc
fieri,
ut
quae
sunt,
aboleantur.
Nihil
enim
est
nisi
in
speciem
:
quia
revera
sumus
omnes
nihil.
Quae
sunt
igitur,
expone,
quae
videntur:
ut
respondeat
hic
locus
sententiis
illis:
Erigit
de
stercore
pauperem,
abiectos
in
altum
extollit,
et
similibus,
Hinc
vero
liquet
quantopere
desipiant,
quibus
aliquid
meriti
vel
dignitatis
esse
videtur
in
hominibus,
quod
ordine
antevertat
Dei
electionem.
29.
Ne
glorietur.
Tametsi
c
a
r
n
i
s
nomine
hic
et
multis
scripturae
locis
intelligantur
universi
mortales,
tamen
hoc
loco
certam
notationem
habet:
nam
contemptibiliter
spiritus
de
hominibus
loquendo
eorum
fastum
reprimit
:
sicut
Iesa.
31,
3
:
Aegyptius
caro
est,
et
non
spiritus.
Est
autem
memorabilis
sententia,
nihil
nobis
relinqui
quo
vere
gloriemur.
In
quem
finem
addita
est
particula
coram
Deo.
Coram
mundo
enim
multi
ad
momentum
falsa
gloria
se
oblectant,
sed
ea
protinus
instar
fumi
evanescit:
quamquam
hac
voce
cunctis
mortalibus,
ubi
in
Dei
conspectum
ventum
fuerit,
silentium
edicitur:
sicuti
dicit
Abacuc
(2,
20):
Obmutescat
a
facie
Dei
omnis
caro.
Quidquid
igitur
meretur
aliquam
laudem,
Deo
feratur
acceptum.
30.
Ex
ipso
vos
estis.
Ne
quid
eorum,
quae
dicta
sunt,
alienum
a
se
putent,
nunc
ad
eos
adaptat:
propterea
quod
non
sint
nisi
ex
Deo.
Nam
emphasis
est
in
verbo
estis:
quasi
dicat:
a
Deo
vobis
est
principium,
qui
ea
quae
non
sunt
vocat,
praeteritis
iis
quae
videntur
esse:
in
Christo
vero
subsistentia
vestra
fundata
est,
ita
non
est
quod
superbiatis.
Neque
de
creatione
tantum
loquitur,
sed
de
spirituali
essentia,
in
quam
renascimur
per
Dei
gratiam.
24
|