9:33
33
DOCTRINAE
DE
SACRAMENTIS.
U
tualem
in
animas
nostras
vitam
Christus
instillat:
eam
quoque
a
nobis
manducari,
dum
in
corpus
unum
fide*)
cum
Christo
coalescimus,
ut
noster
factus
nobiscum
sua
omnia
communicet.
De
locali
praesentia
*)
miror
si
censores
nostros
non
pudeat
certamen
movere.
Sed
quum
Christi
corpus
negent
locorum
spatiis
circumscribi,
immensum
esse
volunt.
Quid
autem
nos?
Nempe
in
coelo
quaerendum
esse,
quod,
teste
scriptura,
eum
capit
donec
in
iudicium
appareat
(Act.
3,
21).
Neque
tamen
est,
cur
nos
ideo
quisquam
invidia
gravet,
ac
si
abesse
a
nobis
fingamus,
membraque
separemus
a
capite.
Certe
si
Paulo
dicere
licuit,
nos
a
Domino
peregrinari,
quamdiu
sumus
in
mundo
(2
Cor.
5,
6):
eadem
quoque
ratione
dicemus,
quadam
absentiae
specie
nos
ab
eo
disiungi:
quatenus
scilicet
a
coelesti
eius
domicilio
nunc
distamus.
Abest
igitur
Christus
a
nobis
secundum
corpus:
2)
spiritu
autem
suo
in
nobis
habitans,
in
coelum
ad
se
ita
nos
attollit,
ut
vivificum
carnis
suae
vigorem
in
nos
transfundat,
non
secus
ac
vitali
solis
calore
per
radios
vegetamur.
Quod
dicere
solent,
invisibilem
nobiscum
esse,
perinde
valet,
ac
si
forma
eius
in
coelo
reposita,
substantiam
carnis
dicerent
in
terra
residere.8)
Atqui
sensus
pietatis
clare
dictat,
non
aliter
vitam
ex
carne
sua
in
nos
stillare,
quam
dum
totus
secundum
corpus
in
coelo
manens
ad
nos
sua
virtute
descendit.
Eodem
referri
convenit,
quae
paulo
post
atteximus
:4)
ista
exceptione
non
tantum
refelli
quam
[pag.
48]
papistae
commenti
sunt
transsubstantiationem,
sed
tam
crassa
omnia
figmenta,
quam
futiles
argutias,
quae
vel
coelesti
Christi
gloriae
derogant,
vel
naturae
humanae
veritati
minus
sunt
consentaneae.
Haec
quoque
exceptio
quam
non
de
nihilo
addita
fuerit,
pluribus
disserere
nihil
attinet.
Alii
ut
immensum
faciant
Christi
corpus,
corporis
illi
naturam
eripiunt.
Alii
sub
mortuo
elemento
includunt
eius
deitatem.
Verum
si
quis
inscitia
lapsus
est,
si
alter
fervore
contentionis
abreptus
inconsiderate
aliquid
effutivit,
sepultum
maneat.
Homines
ipsos
non
exagito
neque
insector:
sicuti
neque
vexavimus
quemquam
in
nostro
scripto:
sed
ansam
erroribus
praecidere
satis
habuimus.
Quis
nobis
succenseat,
si
Christo
manere
salvum
cupimus
et
integrum
quod
utriusque
naturae
est,
ne
laceretur
mediator
ille
qui
nos
Deo
coniungit?
Immensitas
quam
imaginantur
in
Christi
carne,
prodigiosum
spectrum
est,
quod
spem
resurrectionis
evertit.
Nam
ubi
omnia
effutiverint
de
coelestis
vitae
qua-
*)
Fidei
vocabulum
suadente
Bullingero
additum
est
1)
Add.
qui
est
d'attacher
ou
enclorre
Iesus
Christ
au
pain.
2)
Add.
de
telle
distance
qu'il
y
a
du
ciel
a
la
terre.
3)
et
qu'ils
nous
forgeassent
une
substance
cachee
laquelle
residast
par
tout
le
monde
sans
avoir
lieu
ni
siege
propre.
a)
attexuimus
Beza
et
Amst.
nous
adioustons
en
nostre
accord.
Calvini
opera.
Vol
IX
|