52:33
CAPUT
IL
nobis
diffisi,
toti
pendeamus
ab
uno
Deo.
Et
certe
is
vere
profecit
tam
in
gratiae
Dei
cognitione,
quam
suae
infirmitatis,
qui
expergefactus
a
securitate
Dei
opem
sedulo
requirit.
Qui
vero
suarum
virium
fiducia
sunt
elati,
eos
necesse
est
simul
ebrios
esse
securitate.
Quare
impudens
est
calumnia
qua
nos
gravant
papistae,
nempe
quod
extollendo
Dei
gratiam,
et
liberum
arbitrium
deprimendo,
socordes
reddamus
homines,
excutiamus
timorem
Dei,
sollicitudinem
tollamus.
Atqui
vident
lectores
Paulum
hic
non
ex
papistarum
doctrina,
sed
ex
nostra
colligere
materiam
exhortationis.
Deus,
inquit,
omnia
facit
in
vobis:
ergo
cum
timore
vos
illi
subiicite.
Non
equidem
nego
quin
multi,
audientes
nihil
esse
boni
in
nobis,
sibi
in
suis
vitiis
liberius
indulgeant.
Sed
nego
hanc
esse
doctrinae
culpam,
quae
accepta,
ut
decet,
sollicitudinem
in
cordibus
nostris
parit.
Caeterum
abutuntur
hoc
loco
papistae
ad
labefactandam
fidei
certitudinem.
Nam
qui
trepidat,
is
incertus
est.
Sic
ergo
accipiunt
Pauli
verba,
quasi
nos
tota
vita
in
fiducia
salutis
vacillare
oporteat.
Atqui
nisi
Paulum
secum
Velimus
committere,
hic
ad
dubitationem
nequaquum
hortatur:
quandoquidem
ubique
fiduciam
et
izkripoyopiav
commendat.
Sed
facilis
est
solutio,
si
quis
verum
sensum
absque
contentione
quaerit.
Duae
su&t
timoris
species:
una
est
quae
sollicitudinem
cum
humilitate
generat:
altera,
dubitationem.
Prior
opponitur
tam
carnis
securitati
et
ignaviae,
quam
elationi:
altera,
certitudini
fidei.
Deinde
observandum
est,
sicuti
in
Dei
gratia
certo
acquiescunt
fideles,
ita
dum
ad
suam
fragilitatem
referunt
oculos,
minime
securos
dormire,
sed
periculorum
timore
excitari
ad
preces.
Attamen
tantum
abest
ut
timor
hic
tranquillum
conscientiae
statum
perturbet
ac
fiduciam
concutiat,
ut
potius
confirmet.
Facit
enim
nostri
diffidentia
ut
fortius
reclinemus
in
Dei
misericordiam.
Atque
id
sonant
Pauli
verba.
Nihil
enim
a
Philippensibus
requirit,
quam
ut
se
Deo
cum
vera
sui
abnegatione
submittant.
Vestram
salutem
operamini.
Quemadmodum
olim
Pelagiani,
ita
hodie
papistae
locum
hunc
fastuose
iactant
ad
extollendam
hominis
virtutem.
Quin
etiam
dum
illis
obiicitur
superior
sententia,
Deus
est
qui
operatur,
ete.
hoc
quasi
clypeo
protinus
eam
retundunt,
Operamini
salutem
vestram.
Quum
ergo
Deo
et
homini
communiter
tribuatur
opus:
dimidium
singulis
assignant.
Ia
summa,
ex
verbo
operandi,
liberum
arbitrium:
ex
nomine
salutis,
meritum
aeternae
vitae
eliciunt.
Respondeo,
salutem
pro
toto
vocationis
nostrae
cursu
accipi
:
et
hoc
nomine
comprehendi
omnia
quibus
Deus
eam,
ad
quam
nos
gratuita
sua
electione
destinavit,
perfectionem
implet.
Id
nemo
nisi
pervicax
et
impudens
negabit.
Eam
dicimur
perficere,
quum
a
spiritu
sancto
gubernati
ad
beatam
vitam
adspira-
Ccdvini
opera.
Vol.
LII.
|