[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:33  33  CAPUT  II.  34  respuerunt.  Quanquam  autem  omnia  Dei  beneficia  totidem  sunt  paternae  eius  bonitatis  testimonia:  quia  tamen  diversum  saepe  in  finem  respicit,  perperam  impii,  dum  suaviter  et  benigne  eos  fovet,  quasi  ei  cari  essent,  sibi  in  laeta  fortuna  gratulantur.  Ignorans  quia  benignitas,  ete.  Dominus  enim  sua  lenitate  nobis  eum  se  esse  ostendit  ad  quem  converti  debeamus,  si  cupimus  bene  habere:  simulque  fiduciam  erigit  exspectandae  misericordiae.  Si  Dei  beneficentia  non  utimur  in  hunc  finem,  abutimur.  Quamquam  non  uno  semper  modo  accipienda  est:  servos  enim  suos  dum  indulgenter  tractat  Dominus  ac  terrenis  benedictionibus  prosequitur,  suam  benevolentiam  eiusmodi  symbolis  declarat,  ac  simul  assuefacit  ad  quaerendam  in  se  uno  bonorum  omnium  summam.  Transgressores  legis  dum  eadem  excipit  indulgentia,  sua  benignitate  vult  quidem  emollire  ipsorum  contumaciam  :  non  tamen  se  illis  propitium  iam  e&se  testatur,  quin  potius  eos  ad  resipiscentiam  vocat.  Si  quis  autem  iniiciat,  Dominum  surdis  canere  quamdiu  iutus  corda  non  afficit:  respondendum,  nihil  hic  posse  accusari  nisi  nostram  pravitatem.  Caeterum  in  verbis  Pauli,  malo  ded  u  c  i  t  ,  quam  i  n  v  i  t  a  t  :  quia  illud  plus  quiddam  significat.  Neque  tamen  pro  adigere  accipio,  sed  pro  manu  ducere.  5.  Secundum  duritiam  tuam,  ete.  Ubi  ad  Domini  monitiones  obduruimus,  sequitur  impoenitentia:  qui  vero  non  sunt  de  resipiscentia  solliciti,  ii  manifeste  tentant  Dominum.  Et  insignis  est  locus:  unde  discendum  est,  quod  prius  attigi,  impios  non  modo  in  dies  sibi  gravius  cumulare  Dei  iudicium  quantisper  hic  vivunt:  sed  etiam  cessurum  illis  in  condemnationem  quidquid  donorum  Dei  assidue  usurpant.  Ratio  enim  omnium  reposcetur.  Quod  autem  in  extremum  illis  scelus  merito  imputabitur,  tunc  comperietur  Dei  benignitate  factos  esse  deteriores,  qua  saltem  emendari  eos  oportuerat.  Cavendum  ergo  ne  illicito  bonorum  abusu  infelicem  hunc  thesaurum  nobis  reponamus.  In  die  irae.  Sic  est  ad  verbum:  sed  pro  dc  Tr)|Aspav,  in  diem.  Nam  colligunt  impii  nunc  adversum  se  Dei  indignationem,  cuius  vis  tunc  in  caput  eorum  se  effundet1):  occultam  perniciem  accumulant,  quae  tunc  ex  Dei  thesauris  explicabitur.  Dies  autem  supremi  iudicii,  dies  irae  vocatur,  dum  sermo  est  ad  impios:  quum  dies  sit  redemptionis  fidelibus.  Ita  et  aliae  quaelibet  visitationes  Domini  semper  impiis  describuntur  horrendae  et  minaces:  piis  contra,  suaves  et  iucundae.  Proinde  quoties  meminit  scriptura  propinquitatis  Domini,  pios  exsultare  laetitia  iubet:  dum  autem  ad  reprobos  se  convertit,  nihil  quam  terrorem  incutit  ac  formidinem.  Dies  irae,  dicit  Sophonias  (1,  15)  dies  illa,  dies  tribulatiot)  effundatur.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci