45:33  33  LUC.  L  34  ties  anxii  sumus  et  perplexi;  quamdiu  enim  manent  indefinitae,  frigent.  Porro  non  mirum  est,  quod  Dei  potentiam  Mariae  angelus  praedicat,  cuius  diffidentia  fidem  promissionibus  ut  plurimum  detrahit.  Verbo  fatentur  omnes  omnipotentem  esse  Deum:  interea  si  quid  promittit  opinione  nostra  maius,  haesitamus.  Unde  id,  nisi  quod  nihilo  plus  illi  tribuimus  potentiae  quam  sensus  nostri  capiunt?  Ideo  Paulus  ad  Rom.  4,  20  fidem  Abrahae  laudans,  dicit  illum  dedisse  gloriam  Deo,  quod  implere  posset  quidquid  promiserat.  Et  alibi,  quum  de  spe  vitae  aeternae  agitur,  Dei  potentiam  sibi  proponit:  Scio,  inquit,  cui  crediderim,  quod  potens  sit  depositum  meum  servare  (2.  Tim.  1,  12).  Videtur  quidem  haec  exigua  esse  fidei  portio,  quod  nemo,  quantumvis  impius,  Deo  palam  omnipotentis  titulum  deroget.  Verum  qui  probe  et  penitus  infixam  in  corde  suo  habet  Dei  potentiam,  reliqua  fidei  impedimenta  facile  superabit.  Notandum  tamen  est,  potentiam  Dei  vera  fide  effectualem,  ut  ita  loquar,  apprehendi.  Potens  enim  est  atque  agnosci  vult  Deus,  ut  ipso  opere  veracem  se  demonstret.  38.  Ecce  ancilla  Domini.  Non  permittit  sibi  sancta  virgo  ultra  disputare:  nec  tamen  dubium  est,  quin  obrepere  multa  potuerint,  quae  remoram  iniicerent  illius  fidei,  imo  eius  animum  prorsus  ab  angeli  sermone  averterent.  Sed  ansam  praecidens  contrariis  rationibus  se  ipsam  in  obsequium  cogit.  Atque  haec  vera  est  fidei  probatio,  dum  cohibemus  mentes  nostras  et  velut  captivas  tenemus,  ne  hoc  vel  illud  Deo  opponere  audeant,  sicuti  rursum  infidelitatis  mater  est  disceptandi  licentia.  Nec  leve  his  verbis  inest  pondus,  Ecce  ancilla  Domini:  se  enim  totam  offert  Deo  et  addicit,  ut  ille  iure  suo  libere  utatur.  Subducunt  enim  se  increduli  ab  eius  manu,  et  quantum  in  se  est  opus  eius  impediunt.  Fides  autem  nos  sistit  Deo,  ut  praesto  simus  ad  parandum.  Quodsi  ideo  ancilla  Domini  fuit  sancta  virgo,  quia  obedienter  eius  imperio  se  subiecit,  nulla  deterior  contumacia  est  quam  fugitando  illi  negare,  quod  meretur  ac  postulat  obsequium.  Denique  ut  sola  fides  nos  morigeros  Deo  servos  reddit,  et  tradit  in  eius  potestatem,  ita  infidelitas  rebelles  et  transfugas  facit.  Fiat  mihi.  Bifariam  exponi  potest  hoc  membrum,  vel  quod  sancta  virgo  statim  ad  vota  et  preces  se  convertat,  vel  quod  uno  contextu  se  Deo  resignare  ac  tradere  pergat.  Ego  simpliciter  interpretor,  quod  de  virtute  Dei  persuasa,  libenterque  sequens  quo  vocat,  simul  promissioni  eius  subscribit,  atque  ita  effectum  non  modo  exspectat,  sed  etiam  cupide  expetit.  Calvini  opera.  Vol.  XLV.