[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


1:33  [CO  1.  33]  carnale  affingere  audeamus,  aut  ipsum  sub  nostros  sensus  subiicere,  quasi  stolido  nostro  capite  comprehendi  possit,  aut  ulla  specie  repraesentari.  Huc  advertant  qui  execrabilem  idololatriam,  qua  multis  antehac  saeculis  vera  religio  submersa  subversaque  fuit,  misero  praetextu  defendere  conantur.  Imagines,  inquiunt,  pro  diis  non  reputantur.  Nec  tam  prorsus  incogitantes [p. 54]  erant  Iudaei,  ut  non  meminissent  Deum  fuisse  cuius  manu  educti  essent  ex  Aegypto,  antequam  fabricarent  vitulum.  Nec  ita  stupidi  fuisse  ethnici  credendi  sunt,  ut  non  intelligerent,  Deum  aliud  esse  quam  ligna,  aut  lapides.  Mutabant  enim  pro  arbitrio  simulacra,  eosdem  semper  Deos  animo  retinebant,  et  multa  uni  Deo  dicata  erant  simulacra,  nec  tamen  tot  sibi  Deos  fingebant,  quot  simulacra  essent.  Praeterea  nova  quotidie  consecrabant,  nec  putabant  tamen  se  novos  facere  deos.  Quid  ergo?  Omnes  idololatrae,  sive  ex  Iudaeis,  sive  ex  gentibus,  Deum  talem  esse  persuasum  habuerunt,  qualem  mentis  suae  vanitas  concepisset.  Ad  hanc  vanitatem  addita  est  improbitas:  qualem  intus  finxerant,  expresserunt.  Mens  igitur  idolum  genuit,  manus  peperit,  nihilominus  et  Deum  aeternum  Iudaei,  unum  verumque  coeli  ac  terrae  Dominum,  sub  talibus  simulacris  se  colere  arbitrabantur,  et  gentes  suos,  licet  falsos,  deos,  quos  tamen  in  coelo  habitare  fingerent.  Ad  haec,  non  crediderunt  Deum  sibi  adesse,  nisi  carnaliter  se  praesentem  exhiberet.  Ut  huic  caecae  cupiditati  obsequerentur,  erexerunt  signa,  in  quibus  Deum  sibi  prae  oculis  carnalibus  obversari  crederent.  Cum  vero  Deum  se  in  illis  intueri  arbitrarentur,  et  ipsum  quoque  in  illis  coluerunt.  Tandem  toti  et [p. 55]  animis  et  oculis  illic  affixi,  magis  obbrutescere  coeperunt,  et,  quasi  aliquid  divinitatis  inesset,  obstupescere  et  admirari.  Hoc  qui  antehac  factum,  et  nostra  etiam  memoria  fieri  negant,  imprudenter  1)  mentiuntur.  Cur  enim  coram  illis  prosternuntur?  Cur  sese  ad  illa,  precaturi,  tanquam  ad  aures  Dei  convertunt?  Cur  pro  illis,  tanquam  pro  aris  et  focis,  ad  caedes  usque  et  strages  digladiantur,  ut  facilius  laturi  sint  Deum  unum  sibi  eripi,  quam  sua  idola?  [OS  44]  Et  tamen  nondum  crassos  vulgi  errores,  qui  paene  infiniti  sunt  et  omnium  fere  corda  occupant,  enumero,  tantum  indico  quod  ipsi  profitentur,  cum  se  maxime  ab  idololatria  purgare  volunt.  Non  vocamus,  inquiunt,  nostros  deos.  Neque  illi,  aut  Iudaei  aut  gentiles,  vocabant,  sed  signa  duntaxat  et  deorum  simulacra.  Et  tamen  prophetae  et  omnes  scripturae,  illis  fornicationes  cum  ligno  et  lapide  exprobrare  non  desinebant,  tantum  ob  ea,  quae  quotidie  ab  his  fiunt,  qui  Christiani  haberi  volunt,  1)  Quamquam:  imprudenter  mentiri,  illud  in  memoriam  revocet:  oportere  mendacem  memorem  esse  et  hic  non  absque  sensu  legi  possit,  mallemus  tamen  legere  impudenter  quod  et  nonnullae  habent  posteriores  editiones.  Edd.  Calvini  opera  Vol.  I.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci