52:329
329
CAPUT
VI.
330
terius
eniti
praedicat,
quia
nondum
apprehenderit.
Sed
quia
temere
et
frustra
currerent
homines
nisi
Deum
haberent
sui
cursus
autor
em,
i
n
ci
tan
d
ae
alacritatis
causa
meminit
etiam
v
o
c
a
t
i
o
n
i
s
.
Nihil
est
enim
quod
plus
animi
facere
nobis
debeat,
quam
dum
audimus
nos
a
Deo
vocatos.
Nam
inde
colligimus,
non
irritum
fore
laborem
nostrum
cui
praeest
Deus,
et
in
quo
nobis
manum
porrigit.
Iam
et
ista
esset
gravis
exprobratio,
Dei
vocationem
repudiasse.
Quare
hic
acerrimus
stimulus
esse
debet,
Deus
te
ad
vitam
aeternam
vocat:
cave
ne
alio
abstraharis,
aut
alioqui
deficias
priusquam
eam
fueris
consequutus.
M
confessus
bonam
confessionem.
Commemoratione
etiam
superioris
vitae
magis
ad
pergendum
stimulat.
Turpius
enim
est
deficere
postquam
recte
coeperis,
quam
nunquam
coepisse.
Ergo
hoc
argumento
acuit
Timotheum,
quod
strenue
et
cum
laude
hactenus
se
gesserit:
ut
primis
ultima
respondeant.
Confessionem
intelligo
non
verbis
conceptam,
sed
potius
re
ipsa
editam:
neque
id
semel
duntaxat,
sed
in
toto
ministerio.
Sensus
ergo
est,
Habes
praeclarae
tuae
confessionis
multos
testes
cum
Ephesi
tum
in
aliis
regionibus,
qui
te
fideliter
et
serio
in
evangelii
professione
versantem
spectarunt.
Quamobrem
tali
specimine
edito,
iam
tibi
non
licet,
nisi
cum
summo
pudore
et
dedecore,
alium
te
praestare
quam
egregium
Christi
militem.
Hinc
generaliter
docemur,
ut
quisque
nostrum
magis
excellit,
minus
esse
excusabilem
si
deficiat,
magisque
ad
recte
pergendum
Deo
obstrictum
esse.
13.
Denuntio
tibi.
Tanta
obtestationum
vehementia,
qua
Paulus
utitur,
argumento
est
quam
difficilis
sit
ac
rara
virtus,
perstare
in
evangelii
ministerio,
ut
decet,
usque
ad
extremum.
Tametsi
enim
alios
quoque
hortatur
sub
Timothei
persona:
simul
tamen
eum
compellat.
Porro
quae
de
Christo
et
Deo
praedicat
ex
circumstantia
praesentis
causae
dependent.
Nam
quum
Deo
hoc
tribuit
quod
vivificet
omnia,
vult
occurrere
crucis
offendiculo,
quae
nihil
quam
mortis
speciem
prae
se
fert.
Oculos
ergo
claudendos
esse
significat,
ubi
mortem
ostentant
ac
minantur
impii:
vel
potius
in
Deum
solum
esse
defigendos,
quia
ipse
est
qui
mortuos
restituit
in
vitam.
Summa
huc
tendit,
ut
omisso
mundi
intuitu
in
solum
Deum
respicere
discamus.
Quod
de
C
h
r
i
s
t
o
mox
subiicit,
continet
eximiam
confirmationem.
Admonemur
enim,
non
sub
Platone
aliquo
nos
philosophari,
qui
otiosas
disputationes
in
umbra
tractet:
sed
doctrinam,
quam
profitetur,
morte
filii
Dei
sancitam
esse.
Non
enim
multis
verbis
Christus
suam
confessionem
sub
P
i
l
a
t
o
,
sed
re
ipsa
(voluntariam
scilicet
mortem
obeundo)
asseruit.
Nam
etsi
tacere
Christus
coram
Pilato
maluit,
quam
pro
sua
defensione
verbum
facere,
quia
certae
damnationi
iam
devotus
illuc
venerat:
in
eius
|