49:328
finem
petebant,
neque
modum
adhibebant,
neque
illis
rite
utebantur.
Nam
quum
adiuvari
miraculis
debeat
fides,
hoc
tantum
captabant
quomodo
manerent
in
sua
incredulitate.
Quum
legem
Deo
praescribere
sit
nefas,
illi
improbo
desiderio
lasciviebant.
Quum
miracula
dirigere
nos
ad
Christi
et
spiritualis
Dei
gratiae
cognitionem
debeant,
illis
erant
obstaculo,
Hac
etiam
de
causa
obiurgat
eos
Christus.
Generatio,
inquit],
(Marc.
8,
12)
perversa
signum
quaerit.
Nam
nec
eorum
curiositati
importunoque
desiderio
ullus
erat
modus
:
et
quoties
impetraverat
miracula,
nullus
profectus
inde
exstabat.
24.
Tam
Graecis
quam
Iudaeis.
Hoc
antitheto
demonstrat,
quod
tam
male
accipitur
Christus,
neque
suo
vitio,
aut
universali
hominum
genio
hoc
fieri:
sed
in
causa
esse
eorum
pravitatem,
qui
illuminati
a
Deo
non
essent.
Dei
enim
electos,
sive
ex
Iudaeis
essent,
sive
ex
gentibus,
nullo
offendiculo
impediri
quominus
ad
Christum
accederent,
ut
in
eo
invenirent
certam
salutem.
Potentiam
opponit
scandalo,
quod
ex
humilitate
oriebatur
:
sapientiam
stultitiae.
Haec
igitur
summa
est*:
Scio
Iudaeorum
pervicaciam
non
moveri
nisi
signis
:
Graecorum
vero
fastum
non
demulceri
nisi
inani
sapientiae
specie.
Verum
hoc
nihili
facere
debemus:
quandoquidem
utcunque
Christus
noster
cum
crucis
suae
humilitate
Iudaeos
offendat,
a
Graecis
autem
derideatur:
est
tamen
electis
omnibus,
ex
quacunque
sint
gente,
tam
virtus
Dei
in
salutem
ad
haec
offendicula
superanda,
quam
sapientia
ad
excutiendam
illam
larvam.
25.
Nam
stultitia
Deu
Ubi
sic
nobiscum
agit
Dominus
ut
videatur
ineptire,
quia
sapientiam
suam
non
profert,
quod
tamen
videtur
stultitia,
omnem
hominum
solertiam
sapientia
superat.
Et
ubi
Deus
virtutem
suam
occultando
infirmiter
agere
videtur,
robustior
est
tamen
illa
quae
putatur
imbecillitas
quavis
hominum
virtute.
Semper
autem
in
his
verbis
notanda
est
quam
nuper
attigi
concessio.
Nemini
enim
obscurum
est
quam
improprie
vel
stultitia
vel
infirmitas
Deo
adscribatur:
sed
necesse
fuit
talibus
ironiis
insanam
carnis
arrogantiam
refutare,
quae
Deum
omni
sua
gloria
spoliare
non
dubitat.
26.
Videte
vocationem
vestram,
fratres,
quod
non
multi
sapientes
secundum
carnem,
non
multi
potentes,
non
multi
nobiles:
27.
Sed
stulta
mundi
elegit
Deus,
ut
sapientes
pudefaciat:
et
infirma
mundi
elegit
Deus,
ut
pudefaciat
fortia:
28.
et
ignobilia
mundi
et
contempta
elegit
Deus,
et
ea
quae
non
erant,
ut
quae
erant,
aboleret:
29.
ne
glorietur
ulla
caro
coram
Deo.
30.
Ex
ipso
vos
estis
in
Christo
Iesu,
qui
factus
est
nobis
sapientia
a
Deo,
et
iustitia,
et
sanctificatio,
et
redemptio:
31.
ut
{quemadmodum
scriptum
est),
qui
gloriatur,
in
Domino
glorietur.
|