1:328
[A
31;
B
28;
C
28.
dinem,
sine
qua
hominis
ingenium
immensa
confusione
repleri
necesse
est,
ne
olfecerunt
quidem
unquam.
Ad
hanc
ergo
veritatem
nec
appropinquat,
nec
contendit,
nec
collimat
humana
ratio,
ut
intelligat
quis
sit
verus
Deus,
qualisve
erga
nos
esse
velit.
38.
Sed
quia
falsa
perspicaciae
nostrae
opinione
ebrii
aegerrime
nobis
persuaderi
sinimus,
illam
in
rebus
divinis
caecam
prorsus
esse
et
stupidam,
satius,
opinor,
fuerit
scripturae
testimoniis
quam
rationibus
id
comprobare.
Hoc
pulcherrime
docet
Ioannes,
quum
scribit
(Ev.
1,
4)
in
Deo
ab
initio
fuisse
vitam,
et
eam
vitam
quae
esset
lux
hominum;
lucem
hanc
in
tenebris
lucere
et
a
tenebris
non
comprehendi.
Indicat
quidem
hominis
animam
fulgore
divinae
lucis
irradiari,
ut
nunquam
plane
aliqua
eius
vel
flamma,
1)
vel
saltem
scintilla
destituatur;
sed
ea
tamen
illuminatione
Deum
non
comprehendere.
Our
id?
Quia
eius
acumen,
quantum
ad
Dei
notitiam,
mera
est
caligo.
Quum
enim
spiritus
homines
appellat
tenebras,
eos
semel
spoliat
omni
spiritualis
intelligentiae
facultate.
Quare
fideles,
qui
Christum
amplectuntur,
non
ex
sanguinibus,
neque
ex
voluntate
carnis
aut
viri,
sed
ex
Deo
natos
asserit
(ibid.
13).
Quasi
diceret:
non
esse
tam
sublimis
sapientiae
capacem
carnem,
ut
Deum,
et
quod
Dei
est,
suscipiat,
nisi
Dei
spiritu
illuminetur.
Quemadmodum
testabatur
Christus
(Matth.
16,
17),
hanc
specialem
esse
patris
revelationem
quod
a
Petro
agnosceretur.
39.
Si
persuasum
nobis
foret
(quod
extra
controversiam
esse
debet)
naturae
nostrae
deesse
quidquid
Dominus
electis
suis
per
spiritum
regenerationis
confert,
hic
nulla
esset
haesitandi
materia.
Sic
enim
loquitur
populus
fidelis,
apud
prophetam
(Psal.
36,
10):
quoniam
apud
te
est
fons
vitae
et
in
lumine
tuo
videbimus
lumen.
Idem
testatur
apostolus
quum
ait
(1
Cor.
12,
3)
neminem
posse
dicere
Dominum
Iesum,
nisi
in
spiritu
sancto.
Et
Ioannes
baptista,
stuporem
discipulorum
videns,
exclamat
(Ioan.
3,
27)
neminem
posse
accipere
quidquam,
nisi
datum
illi
fuerit
desuper.
Donum
autem
ab
eo
intelligi
de
speciali
illuminatione,
non
communi
naturae
dote,
inde
constat,
quod
tot
verbis,
quibus
Christum
commendarat
discipulis
suis,
nihil
se
profecisse
conqueritur.
Video,
inquit,
verba
nihil
esse
ad
mentes
hominum
de
rebus
divinis
imbuendas,
nisi
Dominus
per
spiritum
suum
intelligentiam
dederit.
Quinimo
Moses,
dum
populo
exprobrat
suam
oblivionem,
simul
tamen
notat,
non
aliter
ipsum
posse
in
mysteriis
Dei
sapere,
nisi
ipsius
-
beneficio.
Viderunt,
inquit
(Deut.
29,
2)
oculi
tui
signa
illa
portentaque
ingentia,
et
non
dedit
tibi
Dominus
cor
1)
plane
vel
exigua
saltem
eius
flamma
1550
et
seqq.
|