55:327  327  EPIST.  IOHANNIS  328  ei  Deus  in  nobis  habitet.  Loquutio,  qua  utitur,  ambigua  est  :  vel  quod  baec  sit  promissio  qua  nobis  promisit  vitam  aeternam  :  vel  appositive,  quod  haec  sit  promissio  quam  nobis  dedit,  nempe  vita  aeterna.  Quia  tamen  utrovis  modo  accipias,  idem  manet  sensus:  libera  sit  electio.  Summa  est,  non  aliter  BOS  victuros,  quam  si  vitae  semen  in  animis  nostris  conceptum,  usque  ad  finem  alamus.  Multus  est  Iohannes  in  hoc  capite  tradendo,  in  cognitione  Christi  non  modo  beatae  vitae  principium  esse  situm,  sed  etiam  perfectionem.  Verum  nulla  eius  repetitio  nimia  esse  potest:  quando  hanc  semper  hominibus  causam  fuisse  exitii  notum  est,  quod  Christo  non  contenti,  extra  simplicem  evangelii  doctrinam  evagari  gestierunt.  26.  Haec  scripsi  vobis.  Iterum  excusat  apostolus,  quod  eos  admoneat  qui  intelligentia  et  iudicio  alioqui  praediti  erant.  Hoc  autem  ideo  facit,  ut  iudicium  spiritus  adhibeant,  ne  inutilis  sit  admonitio.  Ac  si  dixisset:  ego  quidem  meas  ago  partes:  sed  interea  necesse  est  ut  vos  Dei  spiritus  in  omnibus  dirigat.  Nam  frustra  vocis  meae  sonitu  aures,  vel  potius  aerem  verberabo,  nisi  ille  intus  loquatur.  Quum  audimus  eum  de  seductoribus  scripsisse,  semper  observemus,  bono  et  sedulo  pastori  non  modo  curam  incumbere  ut  oves  aggreget,  sed  etiam  ut  lupos  abigat.  Quid  enim  profuerit  puram  evangelii  vocem  in  medium  afferre,  si  ad  manifestas  Satanae  imposturas  connivemus?  Nemo  itaque  fideliter  ecclesiam  docere  poterit,  nisi  qui  profligandis  erroribus,  si  quos  spargi  a  seductoribus  videt,  erit  intentus.  Quod  dicit,  u  n  c  t  i  o  ,  quam  ab  eo  acc  e  p  i  s  t  i  s  ,  ego  ad  Christum  refero.  27.  Neque  opus  habetis.  Ridiculus  esset  Iohannes,  quemadmodum  supra  dixi,  si  inutilem  doctrinam  profunderet.  Non  igitur  tantum  illis  tribuit  sapientiae,  ut  Christi  discipulos  esse  neget.  Tantum  significat  illos  minime  esse  rudes,  ut  docendi  sint  tanquam  de  rebus  ignotis:  nec  se  quidquam  proponere  quod  non  ultro  illis  suggerat  Dei  spiritus.  Perperam  itaque  fanatici  homines  hoc  testimonium  arripiunt,  ut  ab  ecclesia  usum  externi  ministerii  excludant.  Dicit  fideles,  spiritus  magisterio  edoctos,  iam  tenere  quae  tradit:  ut  non  opus  habeant,  quasi  ignota  discere.  Hoc  dicit  quo  plus  autoritatis  suae  doctrinae  conciliet:  dum  eius  subscriptionem  quisque  in  corde  suo  reperit  digito  Dei  insculptam.  Caeterum  quum  pro  fidei  mensura  quisque  intelligat:  fides  autem  in  aliis  exigua  sit,  in  aliis  mediocris,  in  nemine  absoluta  :  hinc  sequitur,  neminem  tantum  scire  quin  profectui  adhuc  sit  locus.  Deinde  haec  altera  est  doctrinae  utilitas,  quod  ubi  probe  tenent  homines  quod  expedit:  commonefacimus  tamen  eos  et  excitamus,  ut  maior  inde  confirmatio  illis  accedat.  Nam  quod  de  omnibus  eos  a  spiritu  doceri  pronuntiat  Iohannes,  non  tam  generaliter  accipi  debet,