5:327
CATECHISMUS.
afflictis
et
perculsis
ultro
se
profert:
ac
nos,
quibus
gradibus
expedire
imbecillitati
nostrae
novit,
ab
errore
in
viam
rectam,
a
morte
in
vitam,
a
ruina
in
salutem,
a
regno
diaboli
in
regnum
suum
revocat.
Quum
igitur
Dominus,
quos
in
vitae
coelestis
haereditatem
restituere
dignatur,
iis
omnibus
primum
hunc
gradum
statuat,
ut
peccatorum
suorum
[pag.
7]
conscientia
vulnerati
et
pondere
fatigati,
ad
ipsius
timorem
excitentur,
legem
nobis
primum
suam
proponit,
quae
ad
eam
cognitionem
nos
exerceat.
DE
LEGE
DOMINI.
In
lege
Dei
perfectissima
totius
iustitiae
regula
traditur,
quam,
optima
ratione
aeternam
Domini
voluntatem
appellare
licet.
Nam
illic
duabus
tabulis
quidquid
a
nobis
requirit,
ad
plenum
et
liquidum
complexus
est.
Priore,
quis
sibi
maiestatis
suae
cultus
probetur:
altera,
quae
caritatis
officia
proximo
debeantur,
paucis
mandatis
praescripsit.
Eam
ergo
audiamus:
tum
postea,
quid
ex
ea
doctrinae
capiendum,
simul
quid
fructus
colligendum
sit
nobis,
videbimus.
EXODI
XX.
EGO
sum
dominus
Deus
tuus,
qui
eduxi
te
de
terra
Aegypti
de
domo
servitutis.
Non
habebis
Deos
alienos
coram
facie
mea.
Pars
huius
praecepti
vice
est
praefationis
in
totam
legem.
Nam
dum
se
dominum
Deum
nostrum
esse
pronunciat,
eum
se
esse
innuit,
qui
ius
habeat
praecipiendi,
et
cuius
praeceptis
obedientia
debeatur.
Quemadmodum
per
prophetam
(Mal.
1,
6)
suum
ait:
si
ego
pater,
ubi
amor?
Si
dominus
ubi
timor?
simul
beneficium
commemorat,
quo
nostra
ingratitudo
arguatur,
nisi
eius
voci
auscultamus.
Qua
enim
benignitate
iudaicum
populum
semel
ex
Aegypti
[pag.
8]
servitute
vindicavit,
eadem
quoque
servos
suos
omnes
e
perpetua
fidelium
Aegypto,
hoc
est,
e
peccati
potestate
liberat.
Quod
autem
deos
alienos
habere
vetat,
significat,
ne,
quod
Dei
proprium
est,
alteri
quam
sibi
deferamus:
et
addit,
coram
facie
sua:
quo
non
externa
modo
confessione
Deum
se
agnosci,
sed
intimi
cordis
veritate
haberi
velle,
declaret.
Haec
autem
Dei
unius
propria
sunt,
quae
sine
sacrilegio
transferri
alio
nequeant:
ut
solum
ipsum
adoremus,
in
ipsum
tota
fiducia
speque
recumbamus,
ipsi,
quidquid
usquam
bonum
sanctumque
est,
acceptum
feramus,
omnisque
bonitatib
ac
sanctitatis
laudem
ad
ipsum
referamus.
|